Evrim Ölümü Yenemediği İçin, Ölümsüzlüğün Tek Anahtarı Tıp Olabilir!

Güney Danimarka Üniversitesi'nden Fernando Colchero ve Kuzey Karolina'daki Duke Üniversitesi'nden Susan Alberts tarafından yönetilen ve 14 ülkedeki 42 kurumdan araştırmacıları içeren bir çalışma, her türün nispeten sabit bir yaşlanma hızının olduğunu ileri süren "değişmeyen oranda yaşlanma hipotezi" adı verilen yaşlanma teorisine yönelik yeni bakış açıları sağlıyor. İstatistik ve matematiğin popülasyon biyolojisi sahasında uygulamaları konusunda uzman olan ve aynı zamanda Güney Danimarka Üniversitesi Matematik ve Bilgisayar Bilimleri Bölümü'nde doçent olan Colchero, şöyle diyor:

İnsan ölümü kaçınılmazdır. Ne kadar vitamin alırsak alalım, çevremiz ne kadar sağlıklı olursa olsun ya da ne kadar egzersiz yaparsak yapalım, sonunda yaşlanıp öleceğiz.

Dokuz insan popülasyonundaki doğum ve ölüm modellerini, vahşi doğada ve hayvanat bahçelerinde yaşayan goriller, şempanzeler ve babunlar da dahil olmak üzere insan olmayan 30 primat popülasyonundan alınan bilgilerle karşılaştırarak, daha önceden sunulmamış bir veri zenginliğine ulaştık ve değişmeyen oranda yaşlanma hipotezine ışık tutabildik.

Tüm Reklamları Kapat

Bu hipotezi araştırmak için araştırmacılar, bir popülasyonda bireylerin öldüğü ortalama yaş olarak bilinen ömür beklentisi ile, ölümlerin daha ileri yaşlarda ne kadar yoğunlaştığını ölçen yaşam süresi eşitliği arasındaki ilişkiyi analiz ettiler.

Elde ettikleri sonuçlar, ömür beklentisi arttıkça, yaşam süresi eşitliğinin de arttığını gösteriyor. Dolayısıyla, bir popülasyondaki bireylerin çoğu, aynı yaşta ölme eğiliminde olduğunda (günümüzde Japonya veya İsveç'te gözlemlendiği gibi insanların çoğu 70'li ve 80'li yaşlarında öldüğünde), yaşam boyu eşitliği çok yüksek demektir. Bununla birlikte, 1800'lerde aynı ülkelerde yaşam süresi eşitliği çok düşüktü, çünkü ölümler yaşlılıkta daha az yoğunlaşıyordu ve bu da daha düşük yaşam beklentisine neden oluyordu. Colchero, şöyle diyor:

Yaşam beklentisi, çarpıcı biçimde arttı ve dünyanın birçok yerinde hala artıyor. Ancak bu, yaşlanma hızımızı yavaşlattığımız için değil. Bunun nedeni, giderek daha fazla bebek, çocuk ve gencin hayatta kalması ve bunun ortalama yaşam beklentisini beraberinde getirmesi.

Araştırmanın bazı yazarlarının önceki araştırmaları, sanayi öncesi Avrupa ülkelerinden, avcı toplayıcılardan modern sanayileşmiş ülkelere kadar insan popülasyonları arasında yaşam beklentisi ve yaşam süresi eşitliği arasındaki çarpıcı düzenliliği ortaya çıkarmıştı.

Bununla birlikte bu çalışma, en yakın akrabalarımız arasında da benzer kalıplar keşfederek, insanlarda görülen bu örüntülerin primatlar arasında evrensel olabileceğini gösteriyor. Ayrıca bu örüntüleri üreten mekanizmalara dair benzersiz bazı içgörüler sağlıyor. Colchero şöyle diyor:

Yalnızca insanların değil, farklı ortamlara maruz kalan diğer primat türlerinin de bebek ve genç ölümlerini azaltarak daha uzun yaşamayı başardığını gözlemliyoruz. Ancak bu ilişki, yaşlanma oranını azaltarak değil, erken ölümleri azaltarak mümkün olmaktadır.

Yazarlar, istatistik ve matematik kullanarak, yaşlanma oranındaki küçük değişikliklerin bile, örneğin babunlardan oluşan bir popülasyonun demografik olarak bir şempanze ve hatta insan popülasyonu gibi davranmasına neden olacağını gösteriyor. Colchero, sözlerini şöyle bitiriyor:

Ümidimiz tükenmiş değil. Tıp bilimi eşi görülmemiş bir hızla ilerliyor ve bu yüzden belki bilim, evrimin başaramadığı şeyi başarabilir: yaşlanma oranını azaltmak.

Bu konudaki bir yazımızı buradan okuyabilirsiniz.