Eğer Simüle Ediliyorsak, Özgürce Suç İşleyebilir miyiz?

Simülasyon teorisinin ne olduğu ve bir simülasyon içinde yaşıyor olma olasılığı konularını şu yazımızda detaylıca incelemiştik: "Simülasyon Teorisi Nedir? Bir Simülasyon İçinde Yaşıyor Olabilir miyiz?". Bu yazımızda ise bütün bu "gerçek ve sahte" tartışmasında eksik olan çok önemli bir noktayı ele alacağız: Bir simülasyon içinde yaşıyorsak bile bu, hiçbir fark yaratmıyor!

The Matrix filminden Morpheus'un düşüncelerini yorumlayacak olursak, gerçeklik sadece beynimiz tarafından yorumlanan bir elektriksel dürtüdür. Çevremizi, dolaylı ve kusurlu olarak deneyimliyoruz. Çevremizi olduğu gibi görebilseydik, optik illüzyonlar, renk körlüğü ve zihin hileleri olmazdı. Dahası, tüm bu dolaylı duyusal bilgilerin yalnızca basitleştirilmiş bir versiyonunu deneyimliyoruz. Çevremizi olduğu gibi görmek çok fazla işlem gücü gerektirdiğinden dolayı beynimiz, çevremizi buluşsal yöntemlere (veya basitleştirilmiş ama yine de kullanışlı temsillere) ayırır, sürekli olarak çevremizde kalıplar arar ve onları algımızla eşleştirir.

Bundan şu sonuca varabiliriz: Gerçeklik algımız, gerçekliğin kendisinden farklıdır. Gerçeklik dediğimiz şey, beynimizin, çevremizden gelen duyusal veri selini işleme girişimidir. Gerçeklik algımız basitleştirilmiş bir bilgi akışına bağlıysa, bu bilginin kaynağının ne olduğu önemli değildir; ister fiziksel evren isterse de bize aynı bilgiyi veren bir bilgisayar simülasyonu olsun.

Simülasyon argümanını detaylıca incelediğimiz yazımızda da belirttiğimiz üzere, gerekli şartlar sağlanması durumunda: "Bizim bir simülasyonda olma ihtimalimiz, simülasyonda olmayıp da 'gerçekten gerçek' olma ihtimalimizden milyarlarca kat yüksektir. Bu da, neredeyse kesin olarak bir simülasyon ürünü olduğumuz anlamına gelmektedir." Bir simülasyonda yaşama düşüncesi çılgınca ve korkutucu gelebilir; ancak iyi olan şey ise, bunun önemli olmaması. Nasıl mı? Açıklayalım...

"Gerçek" Sadece Bir Kelimedir, Bilgi ise Gerçekliktir!

Gerçeklik algımızın, gerçekliğin kendisinden ne kadar farklı olduğunu ele almıştık. Evrenimizin bir bilgisayar simülasyonu olduğunu varsayalım. Bu varsayım, başka bir mantıksal tümdengelim dizisini gerektirir:

1. Evren simüle edilmişse, temelde bit ve baytların (veya qBits veya Snags veya her neyse ...) bir kombinasyonudur. Esasen bilgi kombinasyonudur.
2. Evren bilgi veya veri ise, o zaman siz de öylesiniz. Her birimiz öyleyiz.
3. Hepimiz bilgiysek, bedenlerimiz sadece bu bilginin bir temsilidir. Bir avatar gibi... Bilgiyle ilgili en iyi şey, belirli bir nesneye bağlı olmamasıdır. İstediğiniz şekilde kopyalayabilir, dönüştürebilir ve değiştirebilirsiniz (tek ihtiyacınız olan doğru kodlama teknikleridir).
4. Evreni simüle etme yeteneğine sahip herhangi bir toplum, "kişisel" bilgilerinize yeni bir avatar verebilir (çünkü bu, bir evreni simüle etmekten daha az bilgi gerektirir). Bunların hepsi, sizin temelde bilgi olduğunuz ve sizi tanımlayan bilginin bedeniniz gibi belirli bir nesneye bağlı olmadığı anlamına gelir. Felsefe ve teoloji, bedenimiz ve ruhumuz (zihin, eşsizlik - ne isim verirseniz verin) arasındaki dualite kavramını uzun süredir tartışmaktadır. Yani, konsept size tanıdık gelebilir ancak bu, fenomen için daha rasyonel bir açıklamadır.

Toparlayacak olursak, gerçeklik bir bilgidir, biz de öyleyiz. Bir simülasyon, onu simüle eden gerçekliğin bir parçasıdır ve daha fazla simüle ettiğimiz her şey, simüle edilenlerin bakış açısından gerçekliktir. Dolayısıyla gerçeklik, deneyimlediğimiz şeydir: Fiziksel bir bakış açısıyla, kuantum uzayda nesnellik yoktur - sadece nesneler hakkında çok öznel bir bakış açısı vardır. Hatta gördüğümüz her nesnenin, evrenin diğer tarafındaki veya başka bir evrendeki bilgilerin yansıması olabileceğini iddia eden, yaygın olarak kabul gören bazı teoriler bile vardır.

Yani, özünde: Eğer deneyimliyorsanız, her şey "gerçektir" ve simüle edilmiş bir evren, onu simüle eden evren kadar gerçektir, çünkü gerçeklik, fiziksel olarak nerede depolandığına bakılmaksızın temsil ettiği bilgiyle tanımlanır.

Simülasyonun İçindekiler de Simülasyon Kadar Gerçektir!

Burada argümanı farklı bir yönde devam ettirmek de mümkündür: Kimi zaman, bilgisayar oyunlarının içerisindeki karakter veya dünyaların "gerçek olmadığı" söylenir. Bu nasıl mümkün olabilir ki? Bu karakter ve oyunlar, gerçek dünya içerisinde simüle edilmemekte midir?

Evet, GTA 5'teki Michael De Santa karakteri gerçek bir kişiye dayanmıyor olabilir; bir insan gibi bilinci ve -insanlarda varsa- özgür iradesi yoktur; o oyunun dışına çıkamaz ve oyunda yaptıklarının da oyun dışında bir sorumluluğu veya karşılığı yoktur. Ama aynı durum, bizim için de geçerli değil mi?

Eğer GTA 5 oyununun "kapalı bir evren" olmasından ötürü "gerçek olmadığını" düşünüyorsak, Simülasyon Teorisi'ni savunan biri de pek âlâ bizim Evren'imizin kendi içinde kapalı olduğunu ve bizim yaptıklarımızın Evren'in (ki onun görüşüne göre "simülasyonun") dışında hiçbir etkisi, geçerliliği veya sorumluluğu olmadığını iddia edebilir. Hatta eğer ki Simülasyon Teorisi doğruysa, şu anda deneyimlediğimiz gerçeklik, bilinç ve özgür irade algısı da, o simülasyonun sıradan bitlerinin akışından ibaret olacaktır.

Bu gerçeklikle yüzleşen birinin içgüdüsel olarak vereceği ilk tepki, etik ve ahlak konusunda bir argüman üretmek olacaktır: "Eğer biz bir simülasyon isek, o zaman gidip birini öldürebiliriz!" Açıkçası bu, oldukça zayıf ve anlamsız bir argümandır. Oyunda birini öldürecek olursanız, polis peşinize takılır, suçlu bulunursunuz ve hatta kendinizi hapishanede bulabilirsiniz. Bunun sizin hayatınızda bir etkisi yoktur elbette; ancak oyun içerisinde yapabileceklerinizi ciddi anlamda kısıtlandırır - ki hapishanenin görevi tam da budur. Ancak dikkat etmeniz gereken detay şudur: Sizin oyunda suçlu bulunmanız, oyun içerisine kodlanmış (veya kendiliğinden gelişen sistemler için, oyun içerisinde evrimleşmiş) kuralların bir sonucudur. Yani sizi oyunda "suçlu" bulan hâkim, oyunun kurallarını takip etmektedir. Oyun dışında bir bilinci, özgür iradesi, gerçeklik algısı olsun veya olmasın... Oyunun kendisi gibi, oyunun kuralları da kapalı bir sistemdir.

Aynı şey, bizim içinde yaşadığımız "gerçeklik" (veya "simülasyon") için de geçerlidir: Yasal düzenlemeler, kendi gerçekliğimiz çerçevesinde belirlediğimiz (veya bir simülasyon isek, "belirlediğimizi sandığımız" ya da "belirlediğimiz sanrısı verilmiş") kurallar bütünüdür. Özgür irademiz olsa da, olmasa da; yaşadığımız Evren gerçek de olsa, simülasyon da olsa, kendi içerisinde tutarlı (veya en azından tutarlı olduğunu umduğumuz) ve kapalı bir kurallar sistemine tabiyiz. Bu tutarlı ve kapalı kurallar, simülasyon veya gerçeklik içerisinde, sistemli bir biçimde belirlenmiş veya kendiliğinden evrimleşmiştir.

Dolayısıyla, eğer bir hakim karşısına çıkıp, "Ben bir simülasyon ürünüyüm, dolayısıyla aksiyonlarımdan sorumlu tutulamam." (veya "Benim özgür iradem yok, dolayısıyla aksiyonlarımdan sorumlu tutulamam.") diyecek olursam, hakimin diyeceği de basitçe şu olacaktır: "Benim de özgür iradem yok (veya ben de simülasyon ürünüyüm) ve dolayısıyla aksiyonlarımdan sorumlu tutulamam."

Buna, sizi hapse gönderen kararı vermek de dâhildir.