Alparslan'dan Mustafa Kemal'e 26 Ağustos

26 Ağustos biz Türkler için ziyadesiyle önemli tarihtir. 1071’den 1922’ye dek Türkler Anadolu’daydı (aslında daha da geri tarihlerde burada olduğumuzu İstanbul’da kazı çalışmalarında bulunan mezarlardan anlamış bulunmaktayız). Zaten aşiretleşerek daha önceki yıllarda (Milattan sonra 4. yy) burada olan bizler 26 Ağustos 1071’de çok büyük askerî bir zafer kazandık. Şimdi anlatıma geçiyoruz.

Türklerin Anadolu’daki Yeri

Asya Hunlarının neslinden gelen Avrupa Hunları güçlü ve dinamik orduları ile Karadeniz’de galibiyet kazanıyorlardı. 378 senesinde Tuna Irmağı’nı aştılar ve Balkan üzerinden Trakya’yı hedef aldılar. Şark’taki hareketleriyle birlikte Anadolu’ya giriştiler. 395-398 yılları arasında büyük oranda başarı sağlamaları Anadolu’yu iki yandan işgal altına almaları büyük bir başarıdır. Ardından ise Sabar Türkler Anadolu’yu ikinci kez işgal yaptılar ve 508 yılında sınır genişlemesiyle başarılarla yaşadılar. Üçüncü defa da Müslüman Türkler bu sefer kuşatma için harekete geçtiler. Türkistan’dan getirilen Türkler, Abbasîler devrinde Bizans’a karşı gelen gönüllü sınıfı oluşturdular. İslâm Ordularının Doğu coğrafyalarını ele geçirdikten sonra çizgilerini hep devam ettirmişlerdir. Ticari anlamda zenginlik kazanmışlardır ve medreseler açmışlardı. Selçuklunun fethinden önce Gaznelilerin şiddetli hareketleri Selçuklu hanedanı zor günler geçirdi ve kendilerine bir toprak parçası arama derdine düştüler. Bu yeni bir sefer demektir. Sultan Alparslan’ın babası Davud Çağrı Bey, Anadolu’ya sadece 3.000 Türk ile hareket etme kararı aldı. Gerekli başarıları halletmiş olsa da Ermeni ve Gürcülerin ittifakı nedeni problem yaratıyordu Bizans’ın içinde bile….

Zaman geçtikçe Alparslan’ın başarıya ulaştırdığı bir Anadolu Zaferi vardı; 26 Ağustos 1071. Beyler ve Beyliklerin Anadolu’da olması zaten bir gaza ve cihat politikası sayılabilirdi.

Bu bugün Türklerin Anadolu’ya gelişi olarak kutlanmaktadır. Yine 26 Ağustos 1922…

Anıt Fotoğrafının hikayesinin Etem Tem’den öğreniyoruz:

" O sabah Kocatepe'de bulunuyorduk. Taarruz, şafak vakti saat beşte başlamıştı. Mustafa Kemal Paşa, günler ve geceler süren yorgunluğuna rağmen ayakta, vaziyeti adım adım takip ediyor, direktifler veriyordu. Bir ara kumandanlardan ayrıldı. Tek başına, kayalıklar arasında dalgın ve düşünceli dolaşmaya başladı. Zaman zaman sahra dürbünleriyle düşman cephesine bakıyordu... Bir aralık o kayalık tepenin ucuna geldi. Hafifçe eğilmişti. Başparmağı dudaklarının arasındaydı... Hemen objektifimi çevirdim, adeta nefes almayacak kadar bir sessizlik içinde deklanşöre bastım, resmini çektim. Saat 11'di... O gün 7x11 boyunda sekiz on rulo film çektim. Birkaç tane 10x15 cam... Mustafa Kemal Paşa, bütün gün ağzına bir lokma koymamıştı... Gece ric'ate (geri çekilme) başladılar. 2 Eylül'de Uşak'a girdik. Vakit yoktu. Ahır bozması bir yerde birkaç film yıkadım. Fotoğraflar birbirinden güzeldi. Hemen dört tane yaptım, ertesi sabah götürdüm. İçeri aldılar. Berberi traş ediyordu. Odada portatif bir masa, bir portatif karyola, iki iskemle vardı. Bir aralık odayı işaret etti: "A be... Bu bir başkumandan odasına yakışmaz" dedi. Salih (Bozok) odayı halılarla süsleyeceğini söyledi. Zira o gün Trikopis getirilecekti. Gazi, fotoğrafları aldı, baktı. Parmaklarını fotoğrafların üzerinde gezdirdi ve çekti: "Çok güzel, " dedi.

" 9 Eylül'dü... Kadifekale'ye çıkmıştık. Zaman güneş batımına yakındı. Deniz pırıl pırıldı... Şehir ayaklar altındaydı... Körfezde bazı vapurlar vardı...Dumanlıydı vapurlar... Bir rapor geldi. Süvarilerimiz İzmir'e girmişti…"Ordular ilk hedefiniz Akdeniz'dir, ileri.." emri yerine getirilmişti. İzmir bizimdi yine...

"Sonra mı?.. Ha, evet... Sonra otomobillerle şehre girdik. İlk işim bir fotoğrafçı bulmak oldu. Kocatepe'de çektiğim sekiz on rulo filmi bir Rum fotoğrafçıya verdim. Zaman geçirmek için etrafta biraz döndük, dolaştık... Sonra yeniden geldik. Fotoğrafçı geldiğimizi, içeri girdiğimizi görünce "fotoğraflarınız bir harika!" diye bağırdı. Baktım fotoğraflar daha yaş yaştı... Doya doya baktım...Hakikaten birer harikaydı...Taa Uşak'tan İzmir'e kadar bu anı bekliyordum. Fotoğrafların kuruyup, hazır olması için bir gün daha lazımdı. Ertesi günü gelip almak üzere karargâha, Bornova'ya döndük. Ertesi sabah otomobille indik İzmir'e... Millet yollara dökülmüştü... Bayram vardı... "Biraz sonra Mustafa Kemal gelecek" dedik... Görmeliydiniz o anı... İzmir yanıyordu... Ne dost ne düşman belliydi... Cayır cayır yanıyordu İzmir... Fotoğrafçı dükkanının olduğu yere güçlükle varabildik. Fakat ne görelim?.. Dükkân yanmıştı... Uşak'ta o ahır bozması yerde yıkaya bildiğim birkaç film kalmıştı elimde... Ötekilerin hepsi fotoğrafçı dükkanıyla birlikte yandı kül oldu..."

26 Ağustos 1922

Sakarya Savaşı sonrası Yunanlar denizin dibini boyladıktan sonra Büyük Taarruz Zaferi gazetelere şöyle yansımıştır:

Evrim Ağacı'ndan Mesaj

Neden Desteğe İhtiyacımız Var?

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor. Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak... Daha fazla göster

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.

Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.

Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.

Destek Ol

“26 Ağustos Anadolu zaferi (Büyük Taarruz) öyle muazzam bir vakadır ki… Dünyada hiçbir millete, tarihinin hiçbir devresinde bu kadar şanlı, bu kadar muazzam, bu kadar ferahlık veren bir zafer nasip olmamıştır.” (Tevhid-i Efkâr, 10 Eylül 1922)

Mehmed Âkif son röportajında Büyük Taarruz hakkında şu ifadeleri kullanır:

“Allah’ım ne muazzam zaferdi o, ortalık hercümerç oldu; beş altı saat içinde bir başka dünya doğdu. Ve biz mest olduk… Artık benim ne düşünecek, ne yazacak, hatta ne yaşayacak takatim kalmıştı. Bizim dilimiz tutulmuştu, ordu bizzat yazıyordu…” (Âkif, Haziran 1936).