Bir Memelinin Beyni Tamamen Donduruldu, Sonrasında İse Başarıyla Hayata Döndürüldü!

Araştırmacılar ilk defa, bir memelinin beyninin tamamını soğutarak dondurdu ve onu mükemmele yakın bir durumda, hücre zarları, sinapslar ve hücreiçi yapıların hiçbiri bozulmadan yeniden kurtardı.

Bu durum şu anlama geliyor: Kişisel bir kimlik (hafıza ve kişilik dahil) oluşturmak için gerektiğini düşündüğümüz öğelerin tümü, bir bilgiyasara ebediyen yüklenmeden önce veya gelecekte günün birinde yeniden canlandırılmadan önce, uzun bir süre boyunca korunabilir. Evet, Walt Disney'in yapmanın hayalini kurduğu (fakat aslında yapmaya hiç yeltenmediği) ve Austin Powers'ın olağanüstü aksilikle ustalaştığı şey buydu! Kâr amacı gütmeyen Beyin Koruma Vakfı'nın eş kurucusu John Smart, Motherboard'a şöyle konuşuyor:

Bu büyük bir olay. Sinirbilimcilerin, öğrenme ve hafızayla ilişkili olduğunu düşündüğü her şeyi koruyabilen bir işleme ilk defa sahibiz. Bugün açıklanan sonuçlar göz önüne alındığında, bu yöntem ile birlikte uzun dönemli anıların başarılı bir şekilde korunduğu görünüyor. Bu durum henüz kesin değil veya evrensel olarak kabul edilmedi, fakat benim açımdan büyük ölçüde muhtemel görünüyor.

Beyin Koruma Vaktfı, beş yıllık "Küçük Memeli Beynini Koruma Ödülünü", dondurulmuş bir memelinin beynini (bir tavşanın) yeniden hayata döndürmenin en iyi yöntemini sunan, 21st Century Medicine adlı, MIT mezunu Robert McIntyre'nın önderlik ettiği bağımsız bir araştırma takımına verdi. Araştırmacılar, çabaları için 26.735 ABD dolarını cebe indirdi. İşte bunu nasıl yaptıkları:

Takım, glutaraldehid adı verilen kimsayal bir bileşeni, bir tavşanın beyninin iç yapılarına dağıtarak, beyni dengede tuttular ve bozulmasını önlediler. Ardından beyin soğuma işleminden geçerken, işlem sırasında konektom (86 milyar kadar siniri çalışır halde tutan karmaşık bağlantı haritası) ve sinaps yapısının zarar görmediğinden emin olmak için soğuktan koruyucu bir sıvıyı yavaşça eklediler. Bu iç hasar, beyni soğuk ile koruma işleminin geçmişte başarısız olmasının bir nuramalı sebebiydi. 

Bütün şey, dört saat boyunca -130 Celsius dereceye (-210 Fahrenayt) kadar soğutulup hemen hemen camı andıran bir şeye çevrildi ve uzun dönemli ciddi bir depolama için hazırlandı. Takımın onu çözdürmek istediği zaman, sadece beyni nazikçe yeniden ısıtması ve soğuktan koruma kimyasallarını çıkarması gerekti. McIntyre, Gizmodo'ya konuşarak, glutaraldehidin kendilerine haftalar verdiğini ve soğuk korumasının yüzyılllar verdiğini söyledi.

Beyin Koruma Vakfı tarafından atanan uzmanlar, daha sonra, beynin işlem boyunca tam olarak nasıl bozulmamış kaldığını çözmekle görevlendirilerek, hassas yapıların 'önceki ve sonraki' karşılaştırmalarını yapmak amacıyla elektron mikroskop görüntülemesi kullandılar. Vakıf başkanı ve uzman Kenneth Hayworth, basına şu şekilde konuştu: 

Beyin boyunca her nöron ve sinaps, güzel bir şekilde korunmuş görünüyordu. Katı bir halde donmuşken bu aynı beyni elimde tuttuğum düşünüldüğünde, tamamen hayret verici bir durum.

"Aldehit ile sabitleştirilmiş soğukta koruma" olarak adlandırılan bu yeni yöntem, Cryobiology dergisinde yayınlandı. 

Popular Science'dan Claire Maldarelli'ye göre, bu yöntem aslında 1986 yılında Eric Drexler tarafından Engines of Creation adlı kitapta öne sürülmüştü fakat 2010 yılına kadar, 21st Century Medicine'de baş bilimsel çalışan Greg Fahy, bunu kullanarak böbrekleri koruyana kadar denenmemişti. Şimdi Fahy'nin takımı, bunu başarılı bir şekilde bir tavşanın beynine uygulamayı başardı ve bunu daha büyük bir şeyin, bir domuzun beyni için yapmak üzerinde çalışacaklar.

Peki tüm bunlar bizi nereye götürüyor?

21st Century Medicine takımının mükemmelleştirmeye çalıştığı şey, 'yapay diriltme': soğukta korumanın bu çağdaş şekli, beynin yapısını korumaya odaklanıyor ve bu sayede beyin, asıl biyolojik bileşenlerin başka bir vücuda nakledilmesi yerine, gelecekte bir bilgisayara veya robot bir vücuda 'yüklenebilecek'. Gizmodo'dan George Dvorsky şöyle açıklıyor:

Aynı zamanda bütün beyin benzeşimi olarak da bilinen, canlandırılmış dijital beyin, bir bilgisayar taklidine veya robotik vücuda yüklenebilir. Fakat sistem, zararlı tarama gerektirdiği için, asıl beynin biyolojik bileşenleri, koruma işlemi sırasında zehirli kimyasal banyo ile tahrip ediliyor. Koruma ve dengede tutmanın ardından, bu beyinler son derece ince dilimlere kesilip sonra tek tek taranabilecek. Sayısallaştırılmış (dijitalleştirilmiş) beyin dilimleri toplanarak, hepsi birlikte, somutlaştırılmamış bir bireyi temsil edebilecek.

Bunların hepsi iyi ve güzel, fakat ortada bir insan veya hayvanın 'varlığına' dair, birbirine elektrik sinyalleri atan, inanılmaz derecede karmaşık sinaps ve sinir haritasından daha fazlası bulunuyor mu? Bunu gerçekten denemeden bilmek neredeyse imkansız - ayrıca bunun etik olarak ne kadar belirsiz olduğunu size söylememe gerek yok. Fakat, bir canlının düşüncelerini ve hislerini oluşturmak amacıyla bir beyne neyin gittiğini tam olarak çözmek - biyolojik olarak konuşursak - bilim insanlarının çözmeye kararlı oldukları bir şey. Smart, Motherboard'a şöyle konuşuyor: 

Bu yöntemlerin, kişilik ve bilinç dahil olmak üzere 'kişinin geri kalanına' el koyduğunu bilmeye gelince: oraya ulaşacağız, fakat daha yavaş bir şekilde. Bilinç, sinirbilim alanında hâlâ tam olarak anlaşılmış değil, yine de sinirbilimciler, umut veren maddesel örnekler sunmaya başlıyorlar.

Bunların herhangi birini insanlara uygulamaktan açıkça çok uzaktayız, fakat, şu kahrolası havada giden kaykayları hâlâ icat edemediğimizi bulmak amacıyla, 100 yıl sonra bir robot kostümünde uyanmayı hayal ederken beni mazur görün.