Avasküler Nekroz Nedir? Kemik Enfarktüsü Neden Oluşur? Tedavi Seçenekleri Nelerdir?

Osteonekroz veya kemik enfarktüsü olarak da adlandırılan Avasküler Nekroz, kan akışının kesilmesi nedeniyle kemik bileşenlerinin hücresel ölümü olarak tanımlanır. Kemik yapıları daha sonra çökerek ağrı, eklem fonksiyon kaybı ve uzun süreli eklem hasarı ile sonuçlanır. Avasküler Nekroz ayrıca, osteonekroz, septik nekroz ve iskemik kemik nekrozu olarak da bilinir.

Avasküler Nekroz, genellikle femur ve humerus başları ve femur kondilleri gibi epifizi (uzun bir kemiğin uç kısmı) içerir; ancak küçük kemikler de etkilenebilir. Klinik pratikte Avasküler Nekroz en sık kalçada görülür. Avasküler Nekroz'un doğal seyri, patolojisi, patogenezi ve tedavisi ile ilgili mevcut verilerin çoğu femur başı nekrozu ile ilgilidir.

Wikimedia Commons - Steven Fruitsmaak

Avasküler Nekroz çok sayıda koşulla ilişkilidir. Risk faktörleri arasında, kemik kırıkları, eklem çıkıkları, alkolizm ve yüksek dozda steroid kullanımı yer alır. Organ nakli alıcıları da özellikle Avasküler Nekroz geliştirme riski altındadır. Durum ayrıca açık bir sebep olmadan da ortaya çıkabilir.

Avasküler nekroz'un erken evrelerinde bulgular belirgin olmasa da, tanı için düz radyografi en uygun başlangıç görüntüleme çalışmasıdır. MR görüntüleme en duyarlı ve özgül görüntüleme yöntemidir. Erken teşhis ve uygun müdahale, eklem değiştirme ihtiyacını geciktirebilir. Bununla birlikte, çoğu hasta hastalık seyrinde geç başvurur. Tedavi olmadan, süreç neredeyse her zaman ilerleyicidir ve 5 yıl içinde eklem yıkımına yol açar. Erkekler kadınlardan daha sık etkilenir. En sık 30 ila 50 yaş arasındaki kişiler etkilenir.

Patofizyoloji

Avasküler Nekroz'un patofizyolojisi tam olarak anlaşılmamasına rağmen, son ortak yol kemiğe kan akışının kesilmesidir. Avasküler Nekroz sıklıkla femur başı, karpals, talus ve humerus gibi tek bir terminal kan beslemesine sahip kemikleri etkiler. Osteonekrozun en erken patolojik özellikleri, hematopoietik hücrelerin ve adipositlerin nekrozu ve ardından interstisyel ilik ödemidir.

Osteosit nekrozu, yaklaşık 3 saatlik anoksiden sonra ortaya çıkar, ancak osteosit ölümünün histolojik belirtileri oksijen yoksunluğundan yaklaşık 24 ila 72 saat sonrasına kadar ortaya çıkmaz. Vasküler beslemenin kesilmesi ve bunun sonucunda kemik iliği, medüller kemik ve korteks nekrozunun aşağıda listelenen mekanizmalardan kaynaklandığı düşünülür:

• Vasküler Oklüzyon: Bu, doğrudan travma (örneğin, kırık, çıkık), travmatik olmayan stres ve stres kırığı gibi faktörler yoluyla ekstraosseöz kan beslemesinin kesilmesi ile karakterizedir.
• Değişen Lipid Metabolizması: Hayvan çalışmaları, artan serum lipid düzeylerinin femur başında lipid birikimine yol açarak femur hipertansiyonu ve iskemiye neden olduğu hipotezine yol açmıştır. Hayvanlarda lipid seviyesini düşüren ilaçlar bu süreci tersine çevirir. Kortikosteroid uygulaması, tavşanların femur başlarında yağ embolisi ile ilişkilendirilmiştir.
• İntravasküler Pıhtılaşma: Pıhtılaşma sistemi bozuklukları Avasküler Nekroz'un patogenezinde rol oynar. Tipik olarak, ailesel trombofili, hiperkolesterolemi, allogreft organ reddi, diğer bozukluklar (örn. enfeksiyon, malignite) veya hamilelik tarafından tetiklenen ikincil bir olaydır.
• İyileşme Süreci: Nekrotik kemik, osteoklastları, osteoblastları, histiyositleri ve vasküler elemanları içeren bir onarım sürecini tetikler. Osteoblastlar, ölü kemiğin üzerine yeni kemik oluşturarak nekrotik kemiğin revaskülarizasyonunu önleyen kalın bir yara izine yol açar ve sonuçta anormal eklem yeniden şekillenmesi ve eklem disfonksiyonu oluşur.
• Primer Hücre Ölümü: Böbrek nakli hastalarında, ayrıca steroid alan hastalarda ve önemli miktarda alkol tüketen hastalarda Avasküler Nekroz'un diğer özellikleri olmaksızın osteosit ölümü görülmüştür.

Ancak, bireysel hastalar genellikle birden fazla risk faktörüne sahiptir; bu, Avasküler Nekroz'un patogenezinin muhtemelen çok faktörlü olduğunu gösterir.

Belirti ve Semptomlar

Avasküler Nekroz asemptomatik olabilir ve bazen radyografilerde tesadüfen keşfedilebilir. Semptomlar etkilenen ekleme bağlıdır. Medüller enfarktüsler genellikle sessizdir ve el ve ayakların küçük kemiklerinin enfarktları sıklıkla semptomatiktir.

Etkilenen eklemdeki ağrı, lokasyondan bağımsız, tipik olarak Avasküler Nekroz'un ortaya çıkan semptomudur. Femur başı Avasküler Nekrozu olan hastalar sıklıkla ağırlık taşıma ile şiddetlenen kasık veya ön uyluk ağrısı bildirirler. Ağrı başlangıçta hafif olabilir ancak zamanla giderek kötüleşir ve daha sonra istirahatte veya geceleri ortaya çıkabilir. Gaucher Hastalığı ve hemoglobinopatilere bağlı olanlar gibi büyük enfarktüsler çok şiddetli ağrı ile ilişkilidir.

Başlangıçta, Avasküler Nekroz'un fizik muayene bulguları açıklayıcı olmayabilir. Anormal fiziksel bulgular, hastalığın yeri ve şiddetine bağlıdır. Kalçanın avasküler nekrozunun ilerlemesi ile eklem fonksiyonu bozulur ve hasta topallayarak yürüyebilir. Daha küçük, ağırlık taşımayan eklemlerin avasküler nekrozu tipik olarak önemli bir sakatlığa neden olmaz. Bulgular şunları içerebilir:

• Avasküler Nekrozu olan hastalarda etkilenen kemik çevresinde hassasiyet olabilir,
• Hem aktif hem de pasif eklem hareketleri kısıtlı ve ağrılı olabilir,
• Etkilenen kemiklerin nekrozu ve kompresyon deformitesi nedeniyle bir sinir etkilenirse (sıkıştırılırsa) nörolojik bir eksiklik mevcut olabilir,
• İlerlemiş Avasküler Nekroz, eklem deformitesine ve kas kaybına neden olabilir.

Hastalıkla İlişkili Genler, Etken Faktörler ve Risk Faktörleri

Başlıca risk faktörleri kemik kırıkları, eklem çıkıkları, alkolizm ve yüksek doz steroid kullanımıdır. Diğer risk faktörleri arasında radyasyon tedavisi, kemoterapi ve organ nakli yer alır. Avasküler Nekroz ayrıca kanser, HIV enfeksiyonu, Gaucher Hastalığı ve Caisson Hastalığı (disbarik osteonekroz) ile ilişkilidir. Durum ayrıca idiyopatik (açık bir sebep olmadan) olabilir.

Evrim Ağacı'ndan Mesaj

Neden Desteğe İhtiyacımız Var?

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor. Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak... Daha fazla göster

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.

Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.

Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.

Destek Ol

Altta yatan bir durum veya maruziyet ile ilişkili Avasküler Nekroz için tamımlanan diğer faktörler şunlardır:

• Travma,
• Sistemik lupus eritematozus (antifosfolipid sendromu olan veya olmayan) ve diğer bağ dokusu hastalıkları,
• Hemoglobinopatiler veya hemofilik bozukluklar (örneğin Orak Hücre Hastalığı, hemofili A veya B),
• Osteoporoz ilaçları (bifosfonatlar, denosumab),
• Hiperlipidemi (kolestrol yüksekliği),
• Kemik rahatsızlıkları (femoral epifiz kayması, konjenital kalça displazisi, Legg-Calve-Perthes Hastalığı).

Teşhis Yöntemleri

Avasküler Nekroz'un tanısı, hasta öyküsü, klinik bulgular ve görüntüleme yöntemlerinin yardımı ile konulabilir.

Radyografi

Avasküler Nekroz'un erken evrelerinde düz radyografik bulgular dikkat çekici değildir. Bununla birlikte, Amerikan Radyoloji Koleji, kalça ağrısı ile başvuran Avasküler Nekroz riski taşıyan hastalarda pelvis röntgenini en uygun başlangıç ​​görüntüleme çalışması olarak görmektedir. Bu projeksiyonlardan sadece birinde eklem çökmesi veya kortikal çöküntü görülebileceğinden, hem pelvisin ön-arka görünümü hem de kalçanın kurbağa bacağı lateral görünümü gereklidir.

Çocuklarda, Avasküler Nekroz'un en erken radyografik bulguları aşağıdakileri içerir:

• Daha küçük kemik çekirdeği,
• Artan radyodansite,
• Subkondral kırık,
• Metafizyel radyolüsensiler.

Pediyatrik hastalarda sonraki bulgular, femur başı ve boynunun parçalanması, emilmesi, yeniden kemikleşmesi ve yeniden şekillenmesini içerir.

Hafif-orta Avasküler Nekroz'da radyografiler skleroz ve kemik yoğunluğundaki değişiklikleri gösterir. İlerlemiş hastalıkta düzleşme, subkondral radyolüsent çizgiler (hilal işareti) ve femur başının çökmesi gibi kemik deformiteleri belirgindir.

Evreleme

Birkaç farklı evreleme sistemi geliştirilmiş ve kullanılmaya devam etmektedir. En önemli husus femur başı korteksinin çökmesidir. Çökmeden önce onarım ve tam kurtarma mümkün olabilir. Daha sonra, çöküş geri döndürülemez. Uluslararası Kemik Dolaşımı ve Kemik Nekrozu Birliği Adlandırma Alt Komitesinin fikir birliğine dayanan evreleme sistemi şu şekildedir:

• Aşama 0:
• Hasta asemptomatiktir,
• Radyografi bulguları normaldir,
• Histolojik bulgular osteonekrozu gösterir.
• Aşama 1:
• Hasta semptomatik olabilir veya olmayabilir,
• Avasküler Nekroz'un MRG ve kemik tarama sonuçlarına göre muhtemel olduğu kabul edilir (tutulumun derecesine göre alt sınıflara ayrılabilir),
• Histolojik bulgular anormaldir.
• Aşama 2:
• Hasta semptomatiktir,
• Düz radyografi bulguları anormaldir ve osteopeni, osteoskleroz veya kistleri içerir,
• Subkondral radyolüsensi yoktur,
• MRG bulguları tanısaldır.
• Aşama 3:
• Hasta semptomatiktir,
• Radyografik bulgular subkondral lusensi (hilal işareti) ve subkondral çökmeyi içerir,
• Femur başının şekli genellikle radyografilerde ve BT taramalarında korunur.
• Alt sınıflandırma hilalin boyutuna bağlıdır:
• Aşama 3a: Hilal, eklem yüzeyinin %15'inden daha azdır,
• Aşama 3b: Hilal eklem yüzeyinin %15-30'u kadardır,
• Aşama 3c: Hilal eklem yüzeyinin %30'undan fazlasıdır.
• Aşama 4:
• Femur başında düzleşme veya çökme mevcuttur,
• Eklem boşluğu düzensiz olabilir,
• BT taraması radyografiden daha hassastır,
• Alt sınıflandırma, çöken yüzeyin boyutuna bağlıdır:
• Aşama 4a: Yüzeyin %15'inden azı çökmüştür,
• Aşama 4b: Yüzeyin yaklaşık %15-30'u çökmüştür,
• Aşama 4c: Yüzeyin %30'dan fazlası çökmüştür.
• Aşama 5:
• Radyografi bulguları eklem aralığında daralma, asetabulum sklerozlu osteoartrit ve marjinal osteofitleri içerir.
• Aşama 6:
• Bulgular, femur başı ve eklemin kapsamlı yıkımını içerir

Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG)

MRG, genel duyarlılığı %90'ı aşan kalça Avasküler Nekrozu için en duyarlı ve spesifik görüntüleme prosedürüdür. MRG'nin özgüllüğü de çok yüksektir. Gadolinyum kullanımı özellikle erken teşhiste faydalıdır.

Radyonüklid kemik taramaları MRG'den daha az duyarlı ve spesifiktir ancak MRG'nin kontrendike olması durumunda inflamatuar aktiviteyi saptamak için kullanılabilir. Dizde spontan osteonekrozlu hastalarda, tipik değişikliklerin ortaya çıkmasından önceki zaman nedeniyle tanı zor olabilir. MRG diğer yöntemlere göre daha erken tanı sağlayabilir.

Femur başından sonra, humerus başının osteonekrozu, travmatik olmayan osteonekrozun en yaygın bölgesidir. Erken teşhis prognozu etkiler ve omuz osteonekrozu radyografilerde her zaman görülmez. Klinik olarak humerus başı osteonekrozu şüphesi olan ve radyografileri negatif olan hastalara MRG yapılmalıdır.

Radyonüklid Kemik Taraması

Erken dönem Avasküler Nekroz'da osteoblastik aktivite ve kan akımı artar; bu nedenle radyonüklid kemik taramasının duyarlılığı bu aşamada düz filmlerden daha iyidir. Azaltılmış alımın merkezi alanı, artan bir alım alanı ile çevrilidir. Bu fenomen halka işareti olarak bilinir ve nekrotik alanı çevreleyen reaktif bölgeyi gösterir.

Kemik taramasının sınırlamaları şunları içerir:

• Avasküler Nekroz'un erken döneminde kemik taraması MRI'dan daha az duyarlıdır,
• Bulgular spesifik değildir,
• Hastalık iki taraflı ise sonuçları yorumlamak zordur; tek taraflı hastalıkta, karşılaştırma için sağlıklı taraf kullanılabilir.

Bilgisayarlı Tomografi (BT)

BT taramaları, azaltılmış zayıflamanın merkezi veya çevresel alanlarını gösterir. Yeniden biçimlendirilmiş sagital ve koronal görüntüler subkondral kırıkları ve eklem yüzeyinin çökmesini gösterir. Düz radyografik bulgular normal olduğunda BT bulguları kemik nekrozu ile ilişkili ince trabeküler düzensizlik gösterebilir. Eklem yüzeylerinin çökmesi veya burkulması daha ileri hastalığı gösterir ve tedavi seçimini etkiler.

Agora Bilim Pazarı

HİTİTLİ

İsimsiz bir kahramanın anlatılmamış hikâyesi: Kurnaz Odysseus için Truva Atı’nı inşa eden, İsrailoğulları için Eriha’nın surlarını yıkan, güzel yüzü uğruna bin gemi kaldırılan Helen’i hem yakışıklı Paris’ten hem de mağrur Meneleos’tan çalan adamın hikâyesi.

Hititli asker Lukka, Asurlulara karşı yaptıkları uzun ve acımasız seferden ülkesine döndüğünde, bir zamanların görkemli Hatti İmparatorluğu’nu keşmekeş içinde bulur; başkent alevlere ve dehşet saçan yağmacı çetelere teslim olmuştur. Fakat Lukka daha beterini henüz görmemiştir: Babası katledilmiş, karısı ve iki küçük oğlu köle tacirleri tarafından kaçırılmıştır.

Lukka, köle tacirlerini Yunan toprakları boyunca takip edip savaşın kasıp kavurduğu Troya’ya varır. Vaktiyle muhteşem bir şehir olan Troya da insanların musibetleriyle harap haldedir. Lukka, Troya’da soylu Hektor ve çevik Akhilleus ile aynı düzeyde bir savaşçı olduğunu kanıtlar.

Ben Bova, antik Troya efsanesine heyecan verici ve şaşırtıcı yeni bir bakış açısı getiren Hititli romanıyla klasik bir hikâyeye yeni bir soluk getiriyor.

Devamını Göster

₺155.00

Satın Al Tüm Ürünler

• Dış Sitelerde Paylaş

Konvansiyonel radyografide olduğu gibi, BT kemik enfarktlarının tespitinde duyarlı değildir. Bununla birlikte, BT taramaları, düz radyografilerde olduğundan daha erken kemik enfarktüsünün teşhis edilmesine yardımcı olabilir. BT'nin kemik enfarktüsü tanısında duyarlılığı MRG ve kemik sintigrafisinden daha düşüktür.

Düz radyografide olduğu gibi, bir kemik enfarktüsünün erken BT özellikleri, özellikle uzun kemiklerin metafiz bölgesinde özgünlükten yoksundur. Belirsiz radyolüsensler enfeksiyonları ve neoplastik süreçleri taklit edebilir.

Wikimedia Commons - Mikael Häggström

BT taraması diğer tekniklerin tamamlayıcısıdır, ancak radyonüklid görüntüleme veya MRG kadar hassas değildir. Düz radyografik bulgular normal olduğunda BT taramaları kemik nekrozu ile birlikte ince trabeküler düzensizlik gösterebilir. Orak hücre hastalığı olan hastalarda kemik enfarktüsünü osteomiyelitten ayırmada ultrasonografi faydalı olabilir.

Histolojik Bulgular

Histoloji, Avasküler Nekroz tanısı için kriter standardıdır. Bununla birlikte, MRG gibi hassas invaziv olmayan yöntemlerin mevcudiyeti nedeniyle kemik biyopsisi rutin olarak yapılmamaktadır. Histolojik örnek genellikle ameliyat sırasında alınır, ancak bazen tanısal kemik biyopsisi sırasında da elde edilir. Hem kortikal kemikte hem de kemik eliğinde histolojik değişiklikler gözlenir.

Ayırıcı Tanı

Avasküler Nekroz'un ayırıcı tanısında dikkate alınması gereken sorunlar şunlardır:

• İnflamatuar sinovit,
• Kompleks bölgesel ağrı sendromu,
• Kireçlenme,
• Yumuşak doku travması (örn. Labral yırtık),
• Osteomiyelit,
• Neoplastik kemik koşulları,
• Osteoporoz.

Tedaviler veya İdare Yöntemleri

Avasküler Nekroz'un tıbbi yönetimi öncelikle hastalığın yeri ve ciddiyetine, ayrıca hastanın yaşına ve genel sağlığına bağlıdır. Tedavi sonuçları doğrudan hastalığın evresi ile ilişkilidir. Hiçbir tıbbi tedavinin hastalık sürecini önlemede veya durdurmada etkili olduğu kanıtlanmamıştır.

Geleneksel önlemler, koltuk değneği ve ağrı kesici ilaçlar ve sınırlı ağırlık taşımayı içerir. İlgili segment %15'ten küçükse ve ağırlık taşıyan bölgeden uzaktaysa, bu yararlı olabilir ve makul bir başlangıç ​​hareketidir. Bazı durumlarda immobilizasyon (hareketsizleştirme, sabitleştirme) yardımcı olabilir (örneğin, distal femur veya tibia avasküler nekrozu). İlerlemiş Avasküler Nekroz'da hastalık seyri aktiviteden etkilenmez ve sonunda ameliyat gerektirir.

Cerrahi Prosedürler

Avasküler Nekroz'u tedavi etmek için çeşitli cerrahi prosedürler, değişken başarı ile uygulanmıştır. Avasküler Nekroz tedavisinde cerrahlar arasında hiçbir cerrahi işlem rızaya dayalı en iyi yöntem değildir. Avasküler Nekroz'un erken evrelerinde, kemik grefti ile veya kemik grefti olmadan kor dekompresyonu tipik olarak en uygun tedavi olarak kabul edilir. Kollaps, femur başı deformitesi ve sekonder osteoartrit ile karakterize geç evrelerde total kalça artroplastisi en uygun tedavidir.

Core Dekompresyon

Core dekompresyon, eklem yakınındaki ölü kemik bölgesinde cerrahi bir müdahale ile delik açılmasını içeren bir prosedürdür. Bu, basıncı azaltır, kan akışının artmasına izin verir ve kemik ya da eklem yıkımını yavaşlatır veya durdurur.

Araştırmacılar, core dekompresyonunun intramedüller basıncı azaltarak ve daha fazla iskemi ve ilerleyici eklem yıkımını önleyerek dolaşımı iyileştirdiğini öne sürüyorlar. En iyi sonuçlar, erken Avasküler Nekroz olan hastaları tedavi ederken elde edilir. Core dekompresyon ayrıca ağrı kontrolü için de etkilidir.

Kemik Grefti

Kemik grefti seçenekleri, yapısal kortikal veya medüller kemik grefti ve kas-pedikül kemik grefti veya serbest vaskülarize fibular grefti içeren vaskülarize kemik grefti içerir. En iyi sonuçlar serbest vaskülarize kemik greftleri ile bildirilmiştir.

Kemik grefti aşağıdakilerle birleştirilir:

• İskemi döngüsünü kesintiye uğratabilecek core dekompresyonu,
• Femur başının revaskülarizasyonunu engelleyebilecek sekestrum eksizyonu,
• Sınırlı ağırlık taşıma dönemi.

Total kalça artroplastisine kıyasla serbest vaskülarize greftlerin:

• Avantajları
• İyileşmiş femur başı daha fazla aktiviteye izin verebilir,
• Yabancı cisimle ilişkili komplikasyon görülmez,
• Avasküler Nekroz'un erken döneminde yapılırsa, femur başının ömür boyu hayatta kalması mümkündür,
• Hastanın ileride total kalça artroplastisi seçeneği vardır.
• Dezavantajları
• Daha uzun iyileşme süresi,
• Tam ağrıyı kesmede daha az etkinlik,
• Değişken başarı oranı,
• İlerlemiş hastalıkta etkinliği daha azdır.

Total Kalça Artroplastisi

Kalça protezi olarak da adlandırılan kalça artroplastisi, kalça ağrısını gidermek için yapılan cerrahi bir işlemdir. Kalça eklemi pelvis ve femurdan oluşur. Ameliyat, kalça eklemi parçalarının yapay implantlarla değiştirilmesini içerir. Prosedürün amacı, günlük aktivitelere devam etmenizi ve daha az ağrı ile egzersiz yapmanızı sağlamaktır.

İlerlemiş hastalığı olan çoğu hasta total kalça artroplastisi gerektirir. Çoğu genç hasta tekrar ameliyat gerektirse de, total kalça artroplastisi uzun yıllar boyunca mükemmel ağrı kesici sağlar.

İlaç Tedavisi

Avasküler Nekroz'un ilerlemesini önlediği kanıtlanmış hiçbir farmasötik tedavi yoktur. Genellikle ağrının giderilmesi için gerektiğinde analjezikler kullanılır.

Müddet Tahminleri (Prognoz)

Avasküler Nekroz'un prognozu, tanı anındaki hastalık evresine ve altta yatan herhangi bir durumun varlığına bağlıdır. Hastaların %50'sinden fazlasının tanıdan sonraki 3 yıl içinde cerrahi tedaviye ihtiyacı vardır. Femur başı subkondral kollapsı olan hastaların yarısında karşı kalçada Avasküler Nekroz gelişir.

Prognozu kötü yönde etkileyen faktörler şunları içerir:

• 50 yaşından büyük yaş
• Tanı anında ilerlemiş hastalık (3. evre veya daha kötü)
• MR görüntülemede femur başının ağırlık taşıyan bölgesinin üçte birinden fazlasının nekrozu
• Femur başının lateral tutulumu (medial lezyonlara kıyasla)
• Kümülatif kortikosteroid dozu (kortikosteroid kaynaklı AVN) gibi değiştirilemeyen risk faktörleri

Komplikasyonlar

Avasküler Nekroz'un doğal seyri, subkondral nekroz, subkondral kırık ve kemiğin çökmesi, eklem yüzeyinin deformitesi ve osteoartriti içerir. Daha sonraki aşamalarda, skleroz ve eklemin tamamen tahrip olması meydana gelebilir. Kırık kaynamama ve ikincil kas kaybı potansiyel komplikasyonlardır.

Görülme Sıklığı ve Dağılımı (Epidemiyoloji)

Avasküler Nekroz genellikle 30 ila 50 yaş arasındaki erkekleri etkiler. En çok etkilenen bölge kalçadır; diğer bölgeler arasında karpals, tavus, femur, metatarsal, mandibula ve humerus bulunur. ABD'de her yıl yaklaşık 10.000 ila 20.000 kişi femur başında avasküler nekroz geliştirir.

Çoğu ülkede, Avasküler Nekroz'un insidansı ve prevalansı iyi bildirilmemiştir. Bir Japon araştırması, her yıl 2500-3300 kalça Avasküler Nekroz vakasının meydana geldiğini tahmin ediyor; bunların %34.7'si kortikosteroid kullanımına, %21.8'i alkol kötüye kullanımına ve %37.1'i idiyopatik mekanizmalara bağlıydı.

Avasküler Nekroz, ağırlıklı olarak Afrika ve Akdeniz kökenli insanlarda görülen Orak Hücre Hastalığı ve Hemoglobin S ve SC Hastalığı ile ilişkili vakalar dışında ırksal bir tercihe sahip değildir.

Önlem Yöntemleri

Avasküler Nekroz gelişme riskini en aza indirmek ve sonuçları iyileştirmek için aşağıdaki önlemler alınabilir:

• Sistemik kortikosteroidlerin minimum etkili dozda kullanılması (mümkünse, steroidden koruyucu ajanlar kullanılabilir).
• Erken tanı ve tedavi önemlidir. Avasküler Nekroz ne kadar erken tespit edilirse, hastaya o kadar fazla tedavi (ve daha az invaziv) seçeneği sunulur.

Etimoloji

Kemik enfarktüsü için terminolojinin kullanımında önemli bir tekdüzelik eksikliği vardır. Kemik Enfarktüsü, kemik ve iliğin hücresel elementlerinin iskemik ölümünü ifade eder. Günümüzde "Avasküler Nekroz" terimi yaygın olarak kabul edilmekte ve kullanılmaktadır. Bununla birlikte, genel olarak kemik enfarktüsü, kemiğin metafizinde ve diyafizinde meydana gelen lezyonları ifade eder; epifizdeki lezyonlara Avasküler Nekroz denir.

Avasküler Nekroz, glukokortikoid (adrenal bezlerden günlük ritimde veya stres durumunda salgılanan steroid hormonları) fazlalığının iyi bilinen bir komplikasyonudur. Glukokortikoid kaynaklı osteonekroz ilk olarak 1957'de tanımlanmıştır.