Kara delikler, uzayda yol alan hiçbir maddenin ve ışık da dahil hiçbir radyasyonun kaçamayacağı kadar büyük kütleçekim alanlarıdır. Astronomik tanımıyla bir kara delik, büyük kütleli yıldızların süpernova patlamasıyla ölmesi sonucunda oluşan, bilinen en sıkışık (kompakt) gök cismidir. Yani kara delikler, aslında ölü yıldızlardır; çünkü yeterince büyük kütleli yıldızların yakıtı bittiğinde, kendi üzerine çökerler ve bir kara delik oluştururlar. Kara deliklerin olay ufku denilen bölgelerinde kütleçekim kuvveti öylesine güçlüdür ki bu noktadan itibaren ışık dahi kara deliğin çekiminden kaçamaz. Işığın kaçamaması sebebiyle, bir renkleri veya gözle görünür ışımaları yoktur ve bu nedenle "kara" olarak adlandırılırlar.

Birçok bilimkurgu filmine de konu olan, oldukça popüler bir konu olmasının yanı sıra, bilim dünyasında da hala sıcak bir araştırma konusudur. Şartların ekstremliği ve bildiğimiz fiziğin sınırlarını zorlaması onu oldukça ilgi çekici bir gök cismi haline getirir. Bu nedenle herkes tarafından çokça dile getirilmiş olması, onun hakkında birçok yanlış bilginin de yayılmasına neden olmuştur.

Keşfedilen tuhaf sürüngen fosili, bilim insanlarının kaplumbağaların ayırt edici ve kendilerine has kabuklarının nasıl evrimleştiğini anlamalarına yardımcı oluyor. Günümüzden 240 milyon yıl önce, görselde gördüğünüz kaplumbağa-benzeri canlı, oldukça ılık olan tropik altı iklimdeki büyük bir gölün civarında yaşıyordu. Fakat Smithsonian Ulusal Doğa Tarihi Müzesi küratörü Hans-Dieter Sues'e göre bu canlıda, modern kaplumbağaların sahip olduğu kabuk bulunmuyordu.

Sues bu canlıyı "ilkel bir kaplumbağa" olarak tanımlıyor. Bilim insanları canlıya Pappochelys ismini verdiler. Sadece 20 santimetre uzunluğundaki bu canlının ince bacakları, uzun bir boynu ve kuyruğu ve "oldukça ilginç, kutu benzeri bir gövdesi" bulunuyordu. Sues şöyle söylüyor:

Göze küçük gelebilir ama Y kromozomunun insana sağladığı çok fazla şey var ve merak etmeyin, muhtemelen bizimle kalacak. Bu ufak görünümlü kromozomun cinsiyet belirleme haricinde sadece birkaç ek özelliğe katkı sağladığı düşünülüyordu. Ancak Nisan 2014'te Nature dergisinde yayımlanan yeni bir araştırmaya göre bu kromozomu boyutuna göre yargılamamamız gerektiği, sahip olduğu az sayıda genin erkeklerin hayatta kalabilmesi konusunda kilit rol oynadığını ortaya koydu. Bir diğer deyişle, boyu değil işlevi önemli diyebiliriz.

Memeli hayvanlarda 2 adet cinsiyet kromozomu bulunur: X ve Y. Cinsiyet açısından bakıldığında, dişilerde iki adet X kromozomu, erkeklerde ise bir adet X, bir adet Y kromozomu bulunur. Bu kromozomlar, "otozom" adı verilen, cinsiyetlere ait olmayan kromozomlardan evrimleşmişlerdir. Bu evrim, yaklaşık 300 milyon yıl önce gerçekleşmiştir. Bu süreçte Y kromozomu şaşırtıcı bir şekilde özelliklerini kaybederek nihayetinde üzerindeki tüm genlerin %97'sini yitirmiş, geriye sadece 100 genden biraz az sayıda gen kalmıştır.

Bir organizasyonda çalışan herkes bilir: Toplantılar çılgın bir hızla birbirini takip eder. Yöneticiler haftada ortalama 23 saatini toplantılarda geçirir. Bu toplantılarda olup bitenlerin büyük bir kısmı düşük değerli, hatta tamamen ters etki yaratan faaliyetler olarak görülür. İşin paradoksu şu: Kötü toplantılar, önceki toplantıların yarattığı hasarı gidermek için daha fazla toplantıya yol açar.

Yine de toplantılar uzun süre yönetim araştırmalarının konusu olmadı. 2015 tarihli bir el kitabı, yeni ortaya çıkan “Toplantı Bilimi” alanının temellerini attı. Bu araştırmalar, asıl sorunun toplantıların sayısı değil; tasarlanma biçimleri, amaçlarının belirsizliği ve çoğu zaman fark edilmeyen eşitsizlikleri pekiştirme biçimleri olduğunu ortaya koydu.

1973 yılında İsveç'te Jan-Erik Olsson isimli bir adam, Kreditbanken adlı bankaya silahlar ve patlayıcılarla girdi. Havaya ateş açtı, "Herkes yere yatsın, parti başlıyor!" diye bağırdı. Bu sırada müşteriler ve birçok banka görevlisi dışarı kaçtı. Soyguncu, dört banka görevlisini rehin aldı. Banka, polisler tarafından kuşatıldı.

Arabulucu, soyguncuyla iletişime geçtiğinde, soyguncunun talepleri yüklü miktarda para, biraz mühimmat, cezaevinden bir arkadaşının kendi yanına getirilmesi ve bankanın önünde hazır bir araba bulundurulmasıydı. Soyguncunun dediğine göre talepleri yerine getirilirse, bu arabaya arkadaşıyla birlikte binip, gidecekti.

Rüyaları anlamadan önce, "uyku" dediğimiz biyolojik olayın ne olduğunu, ne zaman, nasıl ve neden evrimleştiğini anlamamız gerekiyor. Bu yazı içinde o yazımıza bir miktar referans bulacaksınız; anlam bütünlüğü açısından öncelikle buradaki yazımızı okumanızı tavsiye ederiz.

Rüyalar, uykulardan söz edip de değinmeden geçemeyeceğimiz bir olgudur. Dolayısıyla bu konuda bazı temel bilgilere yer verip, konu hakkındaki bazı ilginç gerçeklerden bahsetmenin faydalı olacağını düşünüyoruz. Rüyalar öylesine ilgi çekici, öylesine ürkütücü ve öylesine etkilidir ki, insanlık tarihinde rüyalarla ilgili anlatı ve izlere Milattan Önce 3100’lü yıllarda Sümerlerde ve M.Ö. 2000’lerde Antik Mısır’da rastlayabiliyoruz. 

Tarih 24 Şubat 1942, ABD II. Dünya Savaşı’nda yer alan ülkelerden biri olarak Japonların 7 Aralık 1941 tarihinde İnci Körfezi’ne (İng: Pearl Harbor) yapılan sürpriz saldırısından dolayı tetikte, askerler olası yeni saldırılar için eğitilmiş ve genel halk da tedirgin. Daha geçen gün Japonların denizaltısıyla Santa Barbara (Kaliforniya, ABD) yakınlarındaki Ellwood’da bir bombardıman gerçekleşmişti.

25 Şubat 1942 sabahında radarlar Los Angeles’ın batısında yaklaşık 190 kilometre uzaklıkta tanımlanamayan bir şeyler tespit etti. Uçaksavarların bataryalarına 02:15’te bildiri yapıldı ve ateşlemeleri için hazır hale gelindi. Saldırının boyutlarına bağlı olarak uçaklar beklemede kaldı (olay boyunca hiçbiri havalanmadı). 03:06’da kırmızı ışık taşıyan bir balon Santa Monica’dan geçerken dört uçaksavar ateş açtı. Her yeri karartma emri verildi ve adeta simsiyah bir gökyüzüne doğru ateş ediyorlardı (oluşan parlamayı siz düşünün).