Öncelikle sorunuz için teşekkür ederim, benim de merak etmeme vesile olup biraz araştırma yapmama sebep oldu. Sorunun cevabını verecek olursak anladığım kadarıyla şuan için tam olarak bu davranışın tüm sırlarını açığa çıkarmış değiliz. Fakat yine de elimizde bu konuya dair sorulara verebileceğimiz yanıtlar mevcut. Kuş bilimciler bu konuya papağanlar ya da muhabbet kuşları niçin diğer kuş türleri gibi kalıtımsal yollarla aktarılan bir ses hafızası şablonunu genler üzerinden yeni nesillere aktarmadığını bunun yerine ortam seslerini taklit etmeyi öğrendikleri sorusunu merak edip yola koyulmuşlar. Sebeplerden ilkini söylemek gerekirse; bu davranış yani ortam seslerini taklit etmek; iyi bir işitme, hafıza ve kas kontrolü gerektiren nöral fonksiyonların güvenilir bir sosyal göstergesidir. Papağan ve muhabbet kuşlarının koloniler halinde yaşadıklarını da düşünürsek bunu bir nevi kolonideki güçlü(sağlıklı) veya güçsüz(hasta) bireyleri tespit etmeye yarayan bir test olarak görebiliriz. Diğer sebeplere geçmeden önce ufak bir Türkçe dersi hatırlatması yapmak da fayda görüyorum. Şu cümlenin kulağınıza yabancı gelmediğini varsayıyorum: "Dil yaşayan, değişen bir olgudur.". Aynısı papağanlar ve muhabbet kuşları da için de geçerli aynı türün farklı coğrafyalarda yaşayan popülasyonları incelendiğinde kendilerine has tıpkı biz insanlar gibi bölgesel ağızlar yarattığını görüyoruz. Şimdi bu davranışın sebeplerini açıklamaya devam edebiliriz. Bu ortaya çıkan ağız nedeniyle papağanlar ya da muhabbet kuşları kolaylıkla yakın çevrelerden dişi ve erkekleri bulabilir ya da tam tersi onlardan uzak durması gerektiğini anlayabilir. Ortaya çıkan bu ağzın diğer bir faydası ise bölgeyi paylaştıkları komşularını tanımasına olanak sağlar ve dışarıdan gelen bir yabancının bir bölge sakini olup olmadığı ayırt edilir. Ayrıca tutsak bir muhabbet kuşu popülasyonunda yürütülen deneyler sonucunda; ses taklitlerinin kendini o klana ait hissettiğinin göstergesi olduğu gözlemlenmiştir. Kaydedilen gözlemler arasında muhabbet kuşlarının birbirini yargılarken benzer sesler çıkardığı da görülmüştür :). Ayrıca başka bir çalışmada da yabani papağan topluluklarının ses kayıtlarının çalındığı ve dinletilen papağanların kendi yerel ağız seslerine çok daha şiddetli tepki verdikleri gözlemlenmiştir. Bu da neden bu davranışı geliştirdiklerinin aslında doğrudan bir göstergesidir: Sesli ortamlarda dahi birbirleriyle iletişim kurabilmek. Son olarak bazen bu taklitlerin genel bir alıcıdan ziyade spesifik olarak birisine gönderildiği de biliniyor.
Eksikleri illaki vardır yazının konu hakkında söyleyecekleri olan arkadaşlar lütfen beni tamamlasın :).
Kaynaklar
- Yazar Yok. Www.scientificamerican.com. (23 Haziran 2019). Alındığı Tarih: 23 Haziran 2019. Alındığı Yer: Bağlantı | Arşiv Bağlantısı