Şahsi düşüncelerime göre,saf iyilik insanlara olan davranışlarımızda kişiden kişiye değişir.İnsanlar genel anlamda olumlu davranışlardan hoşlanırlar.Ama öyle zamanlar vardır ki kızmak bağırmak ve bir insana acı çektirmek karşı tarafı mutlu eder ve rahatlatabilir.Bu yüzden insanların zevk,keyif alma,haz duyma,mutluluk gibi pozitif hisleri çok iyi araştırılması gerekir.Bu şekilde mutlak huzur barış ve pozitif ortam mümkün olmayabilir ama en ideal yaşam tarzını da ulaşılır. Bana göre pragmatizm(faydacılık) temel hayat prensiplerimizden biri olmalıdır.Zaten bu düşünce saf iyilik anlamının yolunu açar.Fakat karşılıklı faydacılık burada esastır.Biri mutluyken diğeri mutsuz olmamalıdır.İnsan kendine ve başkalarına yararlı alışkanlıklar edindiği ve edindirdiği müddetçe iyi olabilir.
Saf iyi olmayı mutlak iyilik olarak görürsek kanaatimce bu mümkün görünmemektedir.Daha önce yazdığım gibi ideale ulaşmak için felsefe ve sosyal bilimler üzerine araştırma yapılabilir.Pyotr Kropotkin'in karşılıklı yardımlaşma kitabını okumak faydalı olabilir.Kropotkin hayvanlar arası simbiyotik ilişki varsa insanlarda da olabilir der.
Saf iyilik mümkün olmasa da bu konuda tutarlı olunmak zorundayız.Atomun parçalanması toplumsal iyilik açısından çok iyi olsa da belki saf iyilik bile diyebilirsin ama bunun yine toplumsal iyilik adına konuşursak yozlaşmış liderlerin kontrolünde olduğu için çok kötü sonuçları olmuştur.Bu durum son derece tutarsızdır.
Yine bir insanın sadece iyi yanlarını yada sadece kötü yanlarını genelleme yaparak söylemek hezeyanla sonuçlanır.Bu konuda da saf iyi yada saf kötü şeklinde değil,iki taraflı inceleyerek ideal sonuca varılmaya çalışılmalıdır.