Özgürlüğümüzün sınırı nerede biter?

Çoğu insanın kafasında beliren kavram olarak özgürlük, böyle bir şey yok. Hayat köşeli geometrik şekiller benzeyen kemikleşmiş kurallara tabi değildir. Birçok şeyi içinde sonsuz olasılık olan torbadan çeker ve gerçekleştirir. Sorunuza cevap vermek gerekirse özgürlük başladığı yerde biter çünkü kimse arındırılmış bir duruma erişemez ve bu imkansızlık da bize çok güzel bir sözü hatırlatır “İnsan arzu ettiği gibi davranabilir, ancak arzu ettiği gibi arzu edemez.” bunun detaylarına girmek için bolca schopenhauer okumanız gerekebilir veya daha fazlası (söz ona ait).

Özgürlüğün tanımı kişiden kişiye göre değişiyor olsada sınırıni sosyal normlar belirler yani yaşadığınız ülkedeki hukuk kuralları kastedilmektedir. Mesela hayvanlardan örnek verirsek kurban bayramında ibadet amaçlı inek kestiğiniz zaman turkiyede kimse birsey demezken yani karışmazken eğer bu davranışı hindistanda gerceklestirirseniz omur boyu hapis cezasina carptirilsiniz. Çünkü bir ulkedeki genel inanç ineği feda etmenin kutsal oldugunu kabul etmişken diger ülkede yaşatılması yani korunmasi kutsal olarak kabul edilmiştir. Ve buda mevcut davranışın kısıtlanmasında yada ozgurlestirilmesinde etkin bir rol oynamaktadır. Aynı şekilde protesto hakkı ve madde kullanımı icin sordugun kurallardada bu mantık geçerlidir. Kisacasi yaşadığın bolgenin resmi kaynaklarina bakman gereklidir,

Nazım'ın dizeleriyle "özgürlüğün" tanımını yapmak daha doğru olacak sanki...

"Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine"

Nazım neden bir ağaç, orman metaforu kullanmak gereğinde bulunmuş ki ? Başka bir şeyle tasvirlenemez miydi bu durum? Aslında özgürlüğe gösterge olabilecek en güzel metaforu kullanmıştır Nazım. Zira bir orman yangını düşünün önce bir ağaç, sonra o ağaçtan ötekine derken koca orman mahşer yerine dönüyor değil mi? Aslında "bireyciliğine" alıştırıldığımız şu toplum düzeninde aslında yanımızdaki yöremizdeki insanlarla ne de çok dirsek teması halindeyiz.

Bunu deşmesine deşerim ama anlatının yeri burası değil. Konumuz başka alemde. Zamanında bir öğretmenimin dediği gibi "Benim özgürlüğümün başladığı yerde, bizim özgürlüğümüz biter". Güzel bir özetlemedir aslında diyeceklerime. Özgürlük sonradan edinilen bir kazanımdır. Peşinen sunulan bir hak değildir. O yüzdendir ki üstünkörü yasalarla sınırlandığına inandığımız bir ütopya olması bir kenara dursun. Kişinin öz denetimine tabii bir durumdur özgürlük.^[1]

Özgürlük, başkalarının haklarına zarar vermeden yaşama hakkıdır. Eğer bir kişi özgürlüğünü; hayvanlara zarar vermek, kendisinden güçsüzlere şiddet uygulamak, doğayı bilinçli olarak tahrip etmek veya kötülüğü yüceltmek şeklinde yorumluyorsa, bu durum sadece bireysel bir tercih olmaktan çıkar ve toplumsal bir tehdide dönüşür. Böyle bireyler, potansiyel olarak ciddi suçlara eğilimli oldukları için toplumdan izole edilmeli ve gerekli cezai yaptırımlarla karşı karşıya kalmalıdır. Çünkü gerçek özgürlük, sorumluluk bilinciyle hareket etmeyi gerektirir.