Hayatınızın geri kalanını bir adada tek başınıza geçirmeyi kabul eder misiniz?

Soruya bir instant "Evet" cevabı ile başlayıp adım adım gidiyorum.

1. Gün:

Adaya artık kim niye neden gönderdi bilmiyorum ama bir şekilde oraya vardım. Etrafa bi quick look atıyorum. İlk işim keşif yapmak olacak. Buna hatta reconnaissance derler. Yani çevreyi detaylı bir şekilde inceleyerek kaynakları ve potansiyel tehlikeleri tespit etmek açılımı.

Sahilde yürürken denizden gelen dalgaların getirdiği odun parçalarını ve muhtemel diğer malzemeleri topluyorum. Bunlar ileride işime yarayabilir. Ormandan içeri doğru ilerliyorum. Etrafta bol miktarda palmiye ağacı ve muz ağacı görüyorum. Bu iyiyee işaret çünkü yiyecek ve barınak için malzeme sağlayabilirler.

En önemlisi su kaynağı. Gökten zembille mi gelir yoksa "hiç bitmeyecek zemzem" mi bulunur orasını bilemem 😂 Biraz ilerledikten sonra küçük bir dere keşfettim. İyi bari kurtardık. Su temiz görünüyor ama emin olmak için su arıtma yöntemleri uygulamam gerekecek.

Barınak için uygun bir yer seçmeliyim. Sahile yakın ama çok da yakın olmayan, sel ve fırtına riskini azaltacak bir yer arıyorum. Hafif yükseltili bir alanda rüzgâra karşı korunaklı bir bölge buldum. Severis. Burası barınağımı inşa etmek için ideal görünüyor.

2. Gün:

Bugün barınağımı inşa etmeye başlayacağım. İlk olarak sağlam ve esnek dallar toplamam gerekiyor. Ormanda dolaşıp yeterince malzeme topladım.

Barınağım için A-Frame Shelter yapmaya karar verdim. Bu iki büyük dalın A şeklinde yerleştirilip üzerine diğer dalların ve yaprakların eklenmesiyle oluşturulan bir barınak türü. Hem yapımı kolay hem de iyi koruma sağlar. Ayrıca yormaz.

İskeleti oluşturduktan sonra, üzerini büyük yapraklarla kapladım. Bu da yağmur suyu açısından geçirmezlik sağlayacak yani umuyorum bakalım. Ayrıca zemine de kuru yapraklar ve otlar sererek yatacağım yeri yumuşattım. Geceyi burada rahatça geçirebilirim. Hadi bakalım inş.

3. Gün:

Ateş yakmak bugünün önceliği. Hem ısınmak, hem yemek pişirmek, hem de yaban hayatını uzak tutmak için gerekli. Ateş yakmak için Bow Drill yöntemini kullanacağım.

Bow Drill da bilirsiniz sürtünme ile ateş elde etmeyi sağlayan bir tekniktir. Bunun için bir yay, bir mil, bir tahta ve bir baskı parçasına ihtiyacım var. Yay için esnek bir dal ve bir ip, mil için kuru ve sert bir ağaç parçası, tahta için düz bir tahta parçası ve baskı parçası için sert bir materyal kullanacağım.

Malzemeleri hazırladıktan sonra, yayı milin etrafına sarıp hızla ileri geri hareket ettirerek sürtünme sonucu ısı oluşturuyorum. Bir süre sonra tahta üzerinde kömürleşme oluşuyor ve buradan çıkan kıvılcımı kuru otların üzerine düşürüp üfleyerek ateşi başlatıyorum. İlk denemede başaramasam da birkaç denemeden sonra ateşi yakmayı başardım. İllaki olur.

4. Gün:

Bugün besin bulmaya odaklanacağım. Ormanda dolaşıp yenilebilir bitkileri ve meyveleri topluyorum. Bazı bitkiler zehirli olabilir. Artık şansıma botanikçi değilim.

Muz ağaçları buldum ve birkaç muz topladım. Ayrıca hindistan cevizi ağaçları da var. Hindistan cevizleri hem besleyici hem de suyuyla sıvı ihtiyacımı karşılamaya yardımcı olur.

Küçük hayvanları yakalamak için snare trap yani tuzaklar kuruyorum. İnce dallar ve bitki liflerinden yaptığım iplerle döngü şeklinde tuzaklar hazırladım ve hayvanların geçiş yollarına yerleştirdim.

5. Gün:

Öldüm. Meyve zehirliymiş. Gitmeyin ne işiniz var adada yahu.

Bu soruya evet diyecek birisi yoktur sanırım. Tabiki de hayır. İnsan doğası gereği bir arada yaşayıp gelişmeye ihtiyacı olan bir canlı. Düşünsenize bütün bir bilgi birikimimiz birbirimizden öğrenip geliştirdiğimiz şeyler ile bugünlere gelmiş. İnsan arada sırada tek başına doğada yalnız kalmak istede uzun süreli yalnızlıkların insan psikolojisinde olumsuz etkilere yol açabiliyor. Hayal ettiğimizi varsayarsakta pek iyi bir durum olacağını düşünmüyorum. Fatma Nur hanımın dediği gibi bir sürü böcek ve hayatta kalma için beslenme ihtiyaçlarını karşılama için avlanma gibi bir sürü dert :) Gerek yok.

Aslında iyi olurdu. Arılardan arındırılmış ise (ki pek mümkün gözükmüyor) ve evim, yemeğim, başka her türlü malzeme ihtiyacım sağlanacaksa neden olmasın? Hatta çalışmalarımı yapmak için, düşünmek için en uygun yerlerden biri olabilir.

Fakat burada bir sıkıntı var. Ben çoğunlukla yalnızlığı severim. Fakat çoğunlukla dediğime dikkat çekerim. Arada sırada bir şehri görmek, sizin gibi değerli insanlarla buluşmak, konuşmak elbette ki ihtiyacım olur.

Sena Hanım, ama sorunuzun verdiği "tüm hayatınız boyunca" kısıtlamasından dolayı hayır diyeceğim. Fakat bu yasa kalkarsa cevabım kesinlikle evet olacaktır.

Kesinlikle hayır.

-Dişim ağrırsa kim tedavi edecek?

-Kesin kahve de yoktur. Hadi var. Kiminle içip dedikodu yapacağım?

-Tuvalet kağıdını nereden bulacağım? Askerde araziye çıkarken dibe köşeye sıkıştırıp alsam da, almayan akıllılara verdiğimden biterdi. Yakınımızda dere falan yoksa, yaprak veya taş kullanırdım. İnanın hiç hoş değil :). Şok, Bim, Migros var mı?

-İnternet yok, sosyalleşme yok, kankalar yok, flört edeceğin kimse yok, ailen yok. Kuyruklu da olsa primatlar var mı? Kankalık etmek için tabi.

-Yeme, içme işini pek düşünmem. Dişimin kestiği her şeyi çiğ, pişmiş fark etmez yerim de, C₂H₅OH var mı? Onu söyleyin bir kere. Bu da yoksa, devamını yazmaya da gerek yok.