UV ışınlarından korunmak için yeterli kalınlıktaki koruyucu malzeme ile kaplanmış mikroplar uzayda hayatta kalabilir. Bu sürece lithopanspermi adı verilmiştir. 2020 yılında yayınlanan bir çalışmada, radyasyona dirençli bakteri Deinococcus spp.'nin kurutulmuş hücre peletleri Uluslararası Uzay İstasyonunun (ISS) dışındaki panellerde bulunan alüminyum plaka kuyularına yerleştirildi. Farklı kalınlıktaki mikrobiyal hücre peletleri uzay ortamına maruz bırakıldı. Sonuçlar, zorlu uzay ortamında hayatta kalmak için hücrelerin toplanmış formunun önemini gösterdi. Ayrıca 1 yıldan 3 yıla kadar uzaya maruz kalan örnekler de analiz edildi. Deneysel tasarım, Deinococcus radyodurans'ın hayatta kalma süresini tahmin etmeye olanak sağladı. 500 µm kalınlığındaki kurutulmuş deinokokal hücre peletleri, 3 yıllık uzay maruziyeti sonrasında canlıydı ve bakterilerin ekimi sırasında DNA hasarını onardı. Bu nedenle, 1 mm çapındaki hücre peletleri UV'ye karşı yeterli korumaya sahiptir ve hayatta kalma eğrisi tahmin edilerek ve uzay deneyinin aydınlatma verimliliği dikkate alınarak uzay ortamına 2-8 yıl dayanacağı tahmin edilmektedir. Farklı DNA onarımı eksik mutantların hayatta kalma oranlarının karşılaştırılması, uzayda 3 yıl boyunca maruz kalan hücre agregatlarının, nükleotid eksizyon onarımından ve UV hasarından sorumlu olan uvrA geni ve uvdE gen ürünleri tarafından en verimli şekilde onarılan DNA hasarına maruz kaldığını gösterdi.[1]
Kaynaklar
- Y. Kawaguchi, et al. (2020). Dna Damage And Survival Time Course Of Deinococcal Cell Pellets During 3 Years Of Exposure To Outer Space. Frontiers in Microbiology, sf: 568335. doi: 10.3389/fmicb.2020.02050. | Arşiv Bağlantısı
