iradeye inanan birisi değilim. Einstein gibi bazı isimler de inanmıyor. Kendi gözlemlerim çerçevesinden söyleyebilirim ki; günah kavramı başka bir insanın yapılmasından hoşlanılmayan hatta bazen kendisinin yapamadığı ama başkasının yapabiliyor olmasına takılan bir terim. Sevap ise sizin yaptığınız kötü-iyi eylemlerin yargılanmaması için getirilmiş bir şeydir diyebiliriz kısmen. Din kavramı ise zaten ceza anlamına gelir, çünkü ilk başta bir yasak meyve yenmiştir(tam olarak ne oldu dinlere göre değişir) ve biz onun bedelini ödemek için bir teste tabi tutuluruz ve eğer bedeli iyi ödersek ödüllendiriliriz. İyi veya kötü olmamız anneye, çevremize, dinlediğimiz müziğe, ahlak eğitimimize bağlıdır. Annenin duyguları çocuğa genetik olarak geçer ve hayatının ilk 7 yılı annesine çok yakın olacağı için hem genetik hem sonradan annesinin duygularını alacaktır. Babadan pek duygusal olarak geçiş olmaz fakat çocuğunu ne kadar serbest yetiştirdiği, çocuğu alıp farklı ortamlara götürmesi veya bizzat kendisi iyi-kötü davranır ve bi süre sonra çocuk onun en doğrusu olduğunu düşünür. günah ve sevap anlamları islam'da da bir karışıktır. Kötü düşünceye günah yazılmayıp iyi düşünceye sevap yazılması, sevapların 10x çarpılması gibi. Temel olarak kendine yapılmasını istemediğin bir şeyi başkasına yapma derim :) gerisi teferruat
30 gün
90 gün
1 yıl
