İnsanoğlu sevap ve günah kavramı açısından özgür irade ve akla sahip midir?

İnsan, evrendeki diğer canlılardan çok farklı özellik ve niteliklere sahip bir varlıktır. Yaşadığımız dünya gezegeninde en çok gördüğümüz, duyduğumuz, konuştuğumuz, sosyal yaşamı paylaştığımız "insanı" tanıyabilme konusunda çok yol aldığımızı söylemek için çok erken olduğunu düşünenler denim. İnsan ruhuyla, bedeniyle, aklıyla, kalbiyle, umuduyla,hayaliyle, hatta rüyalarıyla, düşüncesiyle kısacası herşeyi ile farklı bir varlık. İnsanın doğuştan getirdiklerini, çevresinin yükledikleri, eğitimlerin yükledikleri, inançların yükledikleri, öz benliğiyle tanışıp öğrendikleri ile getirdiklerini harmanlayarak birşeyleri anlamaya, anlamlandırma arayışı yaşamı son bulana kadar devam eder. Sevap ve günah kavramlarının içrek yapılarını bilmenin yolu, insanı tanımlama dan tanımaktan geçtiğine inanıyorum. İnsanı, her türlü yapısıyla öğrendikten sonra insanın yüklenmiş veya yükletilen kavramları yorumlamak daha çok sağlıklı olacağını düşünüyorum. Koşulsuzluk ilkesiyle her insanı tek, tek değilde ortak ve evrensel normlara, kriterlere sahip olarak değerlendirirsek, günah ve sevap kavramlarının henüz tam olarak bilmediğimiz, zaman zaman anlamakta da zorluk çektiğimiz ama herkesçe kabul edilen vicdanlarımızın zemin renklerini oluşturan siyah ve beyaz renkler gibi olduğunu düşünüyorum.

iradeye inanan birisi değilim. Einstein gibi bazı isimler de inanmıyor. Kendi gözlemlerim çerçevesinden söyleyebilirim ki; günah kavramı başka bir insanın yapılmasından hoşlanılmayan hatta bazen kendisinin yapamadığı ama başkasının yapabiliyor olmasına takılan bir terim. Sevap ise sizin yaptığınız kötü-iyi eylemlerin yargılanmaması için getirilmiş bir şeydir diyebiliriz kısmen. Din kavramı ise zaten ceza anlamına gelir, çünkü ilk başta bir yasak meyve yenmiştir(tam olarak ne oldu dinlere göre değişir) ve biz onun bedelini ödemek için bir teste tabi tutuluruz ve eğer bedeli iyi ödersek ödüllendiriliriz. İyi veya kötü olmamız anneye, çevremize, dinlediğimiz müziğe, ahlak eğitimimize bağlıdır. Annenin duyguları çocuğa genetik olarak geçer ve hayatının ilk 7 yılı annesine çok yakın olacağı için hem genetik hem sonradan annesinin duygularını alacaktır. Babadan pek duygusal olarak geçiş olmaz fakat çocuğunu ne kadar serbest yetiştirdiği, çocuğu alıp farklı ortamlara götürmesi veya bizzat kendisi iyi-kötü davranır ve bi süre sonra çocuk onun en doğrusu olduğunu düşünür. günah ve sevap anlamları islam'da da bir karışıktır. Kötü düşünceye günah yazılmayıp iyi düşünceye sevap yazılması, sevapların 10x çarpılması gibi. Temel olarak kendine yapılmasını istemediğin bir şeyi başkasına yapma derim :) gerisi teferruat