Her bireyin ilgi, istek, tutum ve davranışları birbirinden farklılık gösterebilir. Aynı zamanda bu farklılıklara sahip bireyler farklılıklarını bir kenara bırakarak ortak bir paydada da buluşabilir. Fakat bunlarla birlikte grubun dışında da kalmak mümkündür.
Ortak paydada buluşabileceğimiz insanların var olması bizim için önemlidir çünkü insan sosyal bir varlıktır ve içindeki düşünceleri, yaşadığı duyguları, öğrendiği fikirleri birine anlatma ihtiyacı hisseder. Anlatmak ve anlaşılmak insanın temel ihtiyaçlarından biridir. Fakat bu durumu karşılayamamak insanda boşluk duygusunu yaratabilir.
Etrafımızdaki herkes bizim istediğimiz gibi olamayacağı gibi belki de biz de onların istediği kişi olamayabiliriz. Yaşadığımız ve içinde bulunduğumuz toplumu da düşündüğümüz zaman "bilimsel bulgular, edebiyat söyleşileri, etik, ahlak gibi gibi bir çok şeyi konuşacak insan bulmak bizim için zor olabiliyor."
İfade ettiğiniz gibi sosyalleşmek istemeyebilir, insanların davranışlarını anormal bulabiliriz. Fakat bu sosyalleşmeme durumunun boyutu ve bireylerin hangi davranışlarını anormal gördüğümüz de önemli.
Yukarıda yazdıklarım psikoloji bilgim dahilinde, duygusuz cümlelerim. Şimdi seninle konuşmak istiyorum. Sigaraların içilip cinselliğin konuşulduğu bir ortam içerisinde bulunmak istememen gayet anlaşılabilir. Benzer düşünce ve duyguları hepimiz zaman zaman yaşayabiliriz hatta yaşıyoruz da. Ben de benzer duyguları, düşünceleri çokça yaşadım ve zaman zaman hala yaşadığım da oluyor. Fakat herkes kendi hayatını yaşar ve hayat bazen bizim istediğimiz gibi gitmeyebilir. Yeter ki biz elimizden geldiğince hayatımızı kendi istediğimiz raya oturtmaya çalışalım. Yoksa "din, etik, ahlak, sanat, bilim (daha da çoğaltabiliriz)" bir süre sonra sıkıcı gelecektir. Dürüst olmak gerekirse hayatımızda "boş dediğimiz şeyi" yapan birileri de, zaman zaman olmalı. Hatta hayatımdan sana bir örnek vermek istiyorum; son zamanlarda bilim konuştuğum, beraber şiirler okuduğum küçük bir grubum var ve gerçekten çok sıkılmaya başladım. Gezdiğimiz sahaflarda ve kitapçılarda bile sıkılıyorum. Şimdi ise "boş dediğimiz şeyi yapan" arkadaşlarımla sık sık görüşüyorum ve onlarla buluşmak bana çok haz veriyor. Onlarla beraber ben de "boş dediğimiz şeyleri" yapıyorum ve bu bana gerçekten haz veriyor. Neticede yeri geldiğinde her şey hakkında her şeyi konuşmak (bilgimiz olmasa bile) iyi gelebiliyor. Çünkü günün sonunda zaten bilmediğimiz konular hakkında konuştuğumuzu da biliyoruz. Bir süreliğine dünyayı kurtaran adam rolünü benimsememizin kimseye bir zararı yok. Nitekim benim için hayat böyledir, ölçülü olmak gerektiğini düşünüyorum. Bilim, etik, felsefe, ahlak bir süre sonra sıkıcı geldiğinde o boş denilen arkadaşları arayıp dertleşip mutlu olan da benim.
Sağlıcakla kal.