Güneş sisteminin dışarısında hayatta kalabilecek bir ortamda yaşayabilseydik hala yaşlanıyor olur muyduk?

Canlılığın güneşe göre evrimleşerek gelişmesi, yaşam ve ölüm döngülerinin belirlenmişliği gibi temel konular, solar sisteme has, sadece burada geçerli olmayacaktır biyolojimiz için.

Canlılığın temel olmazsa olmazı, ATP -adenozin trifosfat- üretmektir. Ve bunu üretmenin bedeli, oksijenli yanma, yani paslanmadır. Bu, enerji üretiminde kaçınılmaz bir durumdur ki, yaşlanma karşılığında ömür elde ediyoruz, entropiye karşı direnç oluşturuyoruz.

Bildiğimiz anlamda enerji üretmeye devam ettiğimiz sürece, evrenin neresinde olursak olalım, yaşlanma -metabolik artıkların hücresel düzeyde bizi paslandırması- kaçınılmaz olacak. Ölüm de dolayısıyla.

Evrimin ileri safhasında bizim de bitkiler gibi enerjiyi doğrudan güneşten alarak fotosentezle üretmemize kayacağını düşünen otörler var. Ki öyle olacakmış gibi görünüyor zaten. Ancak öyle de olsa, her durumda enerji üretmenin bedeli, yaşam, yaşamanın bedeli de ölüm.

Evrenin neresinde yaşadığınızdan bağımsız olarak içinde bulunduğumuz biyolojik yapıyı ölümsüz yapmanın olası tek bir yolu, -şimdilik-, ETS elektron transport zincirinde enerji üretiminde istasyonları ideal hale getirme çabası. Bunu başarabilirsek olası ölümsüzlüğe yakın yaşamanın yolu burada. Çünkü, ölüm de buradan geliyor.

Genetik ömür 130-140 yıl iken bizim 70-80 yıl yaşıyor oluşumuzun nedeni, genetik biyolojik yapımıza değil, keyfimize göre yaşam kurmuş olmamız. Enerji üretmek hammadde almak için değil, tat lezzet için besleniyor olmamız.

Bu gibi gelişmemişliklerimiz, uzun yaşama yüklenecek anlamdan fakir olmamız gibi nedenlerle uzun yaşamak değil, ölümsüzlük değil, doğru yaşamak için gerekçe üretmek, ve neden doğru yaşamamız gerektiğine ikna olmamız gerekiyor. Bu daha öncelikli bir ihtiyaç bizim için.