Tanrının yok veya var olduğundan nasıl emin olabiliriz?

Portekizli şair, sanatçı, yazar ve filozof Fernando Pessoa "Huzursuzluk Kitabı"nda şöyle yazmıştı: "Gençlerin çoğunun Tanrı'ya olan inancını yitirdiği ve bunu babalarının Tanrı'ya inandıkları gibi yaptıkları bir zamanda yaşıyorum. neden olduğunu bilmeden."

Pessoa bu cümleyi geçen yüzyılın 30'larında yazmıştı. Aradan 80 yıldan fazla zaman geçmesine rağmen o fikir bugün bizi temsil ediyor gibi görünüyor diyebilirim. Şimdi bile Allah'a inanmayan insanlar var ve bu doğal. Ancak mesele şu ki, bu inanç veya inançsızlık herhangi bir temel, destek noktası veya dayanak olmadan gerçekleşir.

Fernando Pessoa'nın bu görüşünü okuduğumda kendime bir soru sordum; Neye inanıyorum ve neden? "Neden inanmıyorum?" soru o kadar önemli değil. Çünkü neye ve nedene inanmak, cevabını içinde barındırır.

Bir insan olarak sorumluluk duygusuna sahip olduğumu biliyorum. Doğru ve yanlış yaşadığım bu hayat benim. Yapmadıklarımdan olduğu kadar yaptıklarımdan da sorumlu olduğumu biliyorum. Bu sorumluluk sadece kendi hayatım için değil, aynı zamanda dünyada yaşayan bildiğim ve bilmediğim, bildiğim ve bilmediğim her canlıya ve her nesneye karşıdır. Yani ben Tanrı'ya inanmıyorum; Hatalarımdan dolayı suçlayacağım şeytanın ve doğru bir şey yaptığımda beni ödüllendirecek olan Allah'ın varlığına inanmak yerine, bir şey yaptığımda kendim ve genel olarak canlılar üzerindeki etkime dikkat ederim. yanlış ve doğru olup olmadığı ve ortaya çıkan "kepek etkisinin" zararlı mı yoksa zararsız mı olduğu. Kısacası sorumluluğumu anlıyorum. Özgürlüğümü elimden mi alıyor? Kolaylıkla hayır diyebilirim. Stoacıların dediği gibi, "özgürlüğümüz boğazımızdaki ip kadar uzunsa", sorumluluk bu ipin benim elimde olduğu anlamına gelir.Tanrı'nın varlığına inanmıyorum, insana, onun gücüne ve büyüklüğüne inananlardan da değilim. Bir kişiye inanmak derken kesinlikle güvenmeyi kastetmiyorum. Burada inanmak, insanı Tanrı denen bir varlığın yerine koymaktır. Fernando Pessoa'nın dediği gibi: "Tanrıya inanmıyorum ama hayvan sürüsüne de inanamam." Hayvanla aynı kökten gelen, yıkıcı bir karaktere sahip, bu karakteri dizginlemek ya da daha doğrusu örtmek için sevgi ve vicdan yaratan, bu tür kanlı savaşlardan barışı elde eden ve öldürme arzusunu tatmin ettikten sonra insana inanamadım. . Bunun bir başka nedeni de, saydığım bu özellikleri ona birisi veya bir şey verdi demek için tanrı denen bir varlık yaratmasıdır. Kendisiyle yüzleşemeyen, sürekli kendinden kaçan, bu kaçışları başka insanlara sığınarak yapan yani bir şekilde kendine dönen, başlangıcını belli belirsiz de olsa hatırlayan bir insana inanmak aptalca bir adım olur. ama geleceğinden tamamen habersizdir.

Allah denen, üzerine sorumluluğumuzu taşıyamayacağımız bir varlığa, biyolojik anlayıştan başka cevheri olmayan bir insana inandıktan sonra neye inanacağımı düşünürken garip bir şey buldum: Düşünmeye neden inanmayayım? Ama düşünmek nedir?

Birçok filozof düşünme hakkında konuşmuştur. Ne olduğu, nasıl olduğu hakkında bir fikir beyan etmiş ve tabii ki o kanaate varmadan önce biraz düşünmüştür.

İnsan denilince akla ilk gelenin “düşünülebilir varlık” olduğunu düşünebilirsiniz, o yüzden ben dolaylı da olsa bir insana inanıyorum. Ancak buradaki mesele, düşünme faaliyetini insan bağlamından ayrı değerlendirmektir. Yani Descartes "düşünüyorsam varım" demiştir, dolayısıyla insanı insan yapan ve var olduğunu ispatlayan tek şey düşünmektir. İnsan ona bağlıdır, o insana bağlı değildir.

Düşünmek bize, yaşamımıza (geleceğimize ve bugünümüze) rehberlik eden bir faaliyettir. Düşünmek dünyayı anlamamızı, şeylerin özünü anlamamızı sağlar. Neyin yanlış, neyin doğru olduğunu düşünerek anladığımız gibi düşünerek yaratırız. Blaise Pascal'ın dediği gibi: "Hiçbir şey kendi içinde kötü ya da iyi değildir. Bir şeyin iyi ya da kötü olması onun hakkında nasıl düşündüğümüze bağlıdır."

Eskiden düşünce ve duygular (tutku diyebiliriz) sürekli karşı karşıya getirilirdi. Duygular tehlikeli kabul edilirken, düşünmeye tek çıkış yolu, kurtuluş olarak değer verildi. Duygular, düşünmenin önündeki engeller olarak algılandı. Bu nedenle Bertrand Russell, "Yalnız Bir Gezginin Düşleri" adlı kitabında "Ruhumu şimşek hızıyla dolduran ama beni aydınlatmak yerine sarsıp yok eden bir duygu. Düşünmek için soğukkanlı olmalıyım" demiştir.

Sorunun “neden inanıyorum” kısmına gelince, düşüncede sorumluluk duygusu olarak bana özgürlük veren ve özgür olduğumu kanıtlayan etkinliktir. Aynı zamanda, dolaylı olarak düşünmek, ona katlanmak için bir sorumluluk duygusu öğretir. Yazının başında sıraladığım olumsuzlukları gizlemek yerine nedenlerini anlamamızı, onlardan kendiliğinden kurtulmak yerine (ki bu insanı daha da insanlıktan çıkarır) onlarla bilinçli olarak yaşamamızı sağlar.

Düşünmekten bahsederken insanın doğasına yabancı olduğunu, yani doğuştan gelen bir şey olmadığını unutmamalıyız. Zamanla (ve zor yoldan) öğrenilen ve bir kez öğrenildikten sonra terk edilmeyen bir şeydir. Bir kez “tadarak” bu lezzeti ömür boyu tatmak mümkündür.

Düşünmeye inanıyorum. Fernando Pessoa'nın dediği gibi: "Kalp düşünebilseydi, atmayı bırakırdı."

Azerbaycan dilinden çevrildi. Okudunuz için teşekkürler.

Aslında emin olamayız çünkü şu an insanlık olarak bilgi çağındayız ama bilgilerim kısıtlı Tanrı'nın var olup veya var olmadığını bilecek kadar gelişmiş ve bilgili değiliz. Kısaca şu an bilemeyiz.(Agnostik değilim)

Ama ben Tanrı kavramına apateist bir bakış açısıyla yaklaşıyorum. Tanrı'nın var olup veya var olmaması beni ilgilendirmez.

Tanrı'nın yok olduğu bilimsel ve felsefi olarak kanıtlanamaz. Bir Yaratıcı yoktur diyenler deney ve gözlemle elde ettikleri kanıtlar ileri süremezler ya da felsefenin kriterleri altında "kesinlikle yoktur" gibi bir sonuca ulaşamazlar ancak agnostik bir yaklaşımla "var ya da yok olduğunu bilemeyi"z derler.

İslam haricindeki dinlerin konu hakkındaki görüşlerinin tam olarak bilemem fakat sanırım Tanrı'nın varlığını kanıtlamak gibi bir dertleri yok. İslam dini ve kitabı Kur'an Allah'ın varlığını akli ve mantıki delilleriyle ispatlamış ve bu konuda insanları düşünmeye davet etmiştir. Bugün bilimin yeni keşfettiği birçok gerçeği 1400 yıl öncesinden açık ya da kapalı anlatarak düşünen ve akleden insanların bunları yaratan bir Yaratıcının varlığına ulaşmasını hedeflemiştir.

İnanmak ya da inanmamak insanların kendi tercihleridir. Kimse zorla bir inanca davet edilemez ya da tercihlerinden dolayı kimse küçümsenemez hakir görülemez.

Yüzeyde basit gibi gözükse de biraz daha detaya inmen gereken sorulardan biri. Tanrı ne? Ve hangi Tanrı? Bahsettiğin Tanrı,Allah olabilir mi? Yoksa Yahudi ve Hristiyan insanların inandığı Tanrı mı? Belki de Zeus? Son zamanlarda özellikle popüler olan Thor?

Hangi Tanrı olursa olsun odaklanman gereken kısmın kesin olarak olması veya olmaması fikri olduğunu düşünmüyorum. Ancak yapabileceğin bir şey var,düşünmek. Sence sen bir ''imtihan'' için mi buradasın? Koskaca evren sırf sen imtihan olacaksın diye mi yaratıldı? Sonsuz güçte,bilgide...Sonsuz kudretli bir varlığın senin için yaptıkları sence de biraz abartı değil mi? Sen kimsin ki onun gözünde Cennet ve Cehennem'i yaratacağı,ona nasihatler vereceği kişi olasın?

Benim için insanın yapması gereken en önemli şey kendine odaklanmasıdır. Kimse eşit doğmaz,kimse eşit büyümez ve kimse eşit ölmez. Kimse,kimse değildir. Bu hayatta başkası şunu yapmış,diye düşünmek yerine ben bunu yapabildim ve daha iyisini yapabilir miyim acaba diye düşünmek gerekir. En büyük rakibin senden daha iyi İngilizce bilen sınıf arkadaşın,senden daha bilgili bir profesör veya karşı dairede oturan ve daha fazla çocuğa bakabilen anne değil. Sensin. Aynı düşünemeyen,hissedemeyen,rasyonel olamayan insanları aynı olmasa da aşağı yukarı benzer şekillerde imtihan etmek kelimenin tam anlamıyla absürtlüktür. Sana ''Zekat ver.'' ''Oruç tut.'' diyecek bir Tanrı'nın daha önemli işleri yok mu? Tanrı,kim ve ne olduğundan bağımsız olarak seni belirli standartlarla rutin ''sorumluluklara'' yönlendirip yapay bir ''birlik'' olunmasını sağlattıracak şeyi neden istesin?

Aslında son sorum tuzak bir soru. Çünkü öznesi kasıtlı olarak yanlış yazılmış. Az önce yazdığım şeyler sayesinde çıkarı olan tek bir kesim var. Onlar da insanlar. Sana ''kutsal'' kitabı satan,''kutsal'' mekana götüren,''kutsal'' dinin için gerekli olan bilgileri para karşılığında sana satan insanlar.

Şahsen Allah'a,Thor'a ne de Zeus'a inanıyorum. Evrende bizden daha gelişmiş canlılar,başka boyutlardan varlıklar olabileceğini düşünsem de...Tanrı? Hayır.

Çoçukluğumdan beri Tanrının kanıtını arayan sogulayan çok çekişkide kalan zor bir hayatı yaşarken gerçekden Tanrıya çok ihtiyacım olduğunda hemen yardım etmediği için onu eleştiren ancak!Anında mucize olmasada sonra farkettim ki tuhaf bir şekilde sonraları bazı şeyler oluşmaya başlıyor.Benim yazdıklarımı farklı yorumlayabilirsiniz?Ancak gerçekten tecrübelerime dayanarak söylüyorum ki tuhaf bir kontrol tuhaf bir hükmediş var.Ve bunuda hemen söylemeyim ki hiç dine inanmıyorum sadece mitoloji olarak düşünüyor kutsal kitaplarda anlatılanın ancak olsa olsa bir uzaylı olabileğini düşenerek kendimi büyüttüm ben.Tanrıyı hem farklı aradım..