Lemuridae ("lemurlar" veya "makigiller"), Simiiformes infra takımında yer almazlar. Makigiller, simiyenlere göre alt takımda ayrılırlar. Simiyenler, Haplorhini (kuru burunlu primatlar) alt takımına dahilken, makigiller ise Strepsirrhini ("ıslak burunlu primatlar") alt takımına dahildir. Taksonomide bu ayrımlar büyük öneme sahiptir. İyi incelemek ve sınıflandırmaları pek çok kaynaktan doğrulamak çok önemlidir. Aksi taktirde hatalı veya yetersiz bilgiler görebiliriz.
Sonuç olarak lemurlar veya diğer adıyla makigiller familya iken, simiyenler ise infra takımdır. Birbirlerine bağlı taksonlar değillerdir fakat ortak taksonları bulunmaktadır. Örneğin iki taksonda primatlar takımına aittir.
Tüm Reklamları Kapat
Kaynaklar
- D. L. Gebo, et al. (2000). The Oldest Known Anthropoid Postcranial Fossils And The Early Evolution Of Higher Primates. Nature, sf: 276-278. doi: 10.1038/35005066. | Arşiv Bağlantısı
- R. Hoffstetter. (1974). Phylogeny And Geographical Deployment Of The Primates. Journal of Human Evolution, sf: 327-350. doi: 10.1016/0047-2484(74)90028-1. | Arşiv Bağlantısı
- B. A. Williams, et al. (2010). New Perspectives On Anthropoid Origins. Proceedings of the National Academy of Sciences, sf: 4797-4804. doi: 10.1073/pnas.0908320107. | Arşiv Bağlantısı
- S. López-Torres, et al. (2018). New Omomyoids (Euprimates, Mammalia) From The Late Uintan Of Southern California, Usa, And The Question Of The Extinction Of The Paromomyidae (Plesiadapiformes, Primates). Palaeontologia Electronica, sf: 1-28. doi: 10.26879/756. | Arşiv Bağlantısı
- X. Ni, et al. (2016). Oligocene Primates From China Reveal Divergence Between African And Asian Primate Evolution. American Association for the Advancement of Science (AAAS), sf: 673-677. doi: 10.1126/science.aaf2107. | Arşiv Bağlantısı
- T. M. Ryan, et al. (2012). Evolution Of Locomotion In Anthropoidea: The Semicircular Canal Evidence. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences, sf: 3467-3475. doi: 10.1098/rspb.2012.0939. | Arşiv Bağlantısı
- E. R. Seiffert, et al. (2017). New Adapiform Primate Fossils From The Late Eocene Of Egypt. Historical Biology, sf: 204-226. doi: 10.1080/08912963.2017.1306522. | Arşiv Bağlantısı
- X. Ni, et al. (2013). The Oldest Known Primate Skeleton And Early Haplorhine Evolution. Nature, sf: 60-64. doi: 10.1038/nature12200. | Arşiv Bağlantısı
- K. Finstermeier, et al. (2013). A Mitogenomic Phylogeny Of Living Primates. PLOS ONE, sf: e69504. doi: 10.1371/journal.pone.0069504. | Arşiv Bağlantısı
- L. Santini, et al. (2015). Evolving Through Day And Night: Origin And Diversification Of Activity Pattern In Modern Primates. Behavioral Ecology, sf: 789-796. doi: 10.1093/beheco/arv012. | Arşiv Bağlantısı
- M. S. Springer, et al. (2003). Placental Mammal Diversification And The Cretaceous–Tertiary Boundary. Proceedings of the National Academy of Sciences, sf: 1056-1061. doi: 10.1073/pnas.0334222100. | Arşiv Bağlantısı
- M. Dagosto. (1988). Implications Of Postcranial Evidence For The Origin Of Euprimates. Journal of Human Evolution, sf: 35-56. doi: 10.1016/0047-2484(88)90048-6. | Arşiv Bağlantısı
- K. C. Beard. (1988). The Phylogenetic Significance Of Strepsirhinism In Paleogene Primates. International Journal of Primatology, sf: 83-96. doi: 10.1007/BF02735730. | Arşiv Bağlantısı
- K. A. I. Nekaris, et al. (2010). Exploring Cultural Drivers For Wildlife Trade Via An Ethnoprimatological Approach: A Case Study Of Slender And Slow Lorises (Loris And Nycticebus) In South And Southeast Asia. Wiley, sf: 877-886. doi: 10.1002/ajp.20842. | Arşiv Bağlantısı
- R. A. Mittermeier, et al. (2008). Lemur Diversity In Madagascar. International Journal of Primatology, sf: 1607-1656. doi: 10.1007/s10764-008-9317-y. | Arşiv Bağlantısı
