bu yazacaklarımı birkaç basit psikoloji kitabı okumuş biri olarak yazıyorum, basit tahminlerimdir. bir insanın başka insanlara iyilik yapmaktan zevk almamasının yada mutlu olmamasının 2 sebebi olabilir: ya psikopattır duygusal olarak eksiktir (ki bu kötü olan seçenek), diğer seçenek ise insan sevgisi yoktur (ki bu da daha az kötü olan seçenek). her iki durumunda doğal olmadığını sosyal bir eksiklik olduğunu düşünüyorum.
topluma karşı faydalı olmalıyız çünkü toplumun gelişiminin tek şartı budur. mağra adamından beri kimse toplumunun gelişmesi için uğraşmasa heralde şu an internetimiz elektiriğimiz olmaz, mağradan çıkıp ateşin karşısında uga buga dansı yapıyor oluruduk.
size verilen görevleri en iyi şekilde yapmazsanız yada herhangi bir haksızlık karşısında birlik olmazsanız(ki bu toplumun adaletini geliştirmeye çalışmaktır) kimsenin mutlu olmadığı bir topluma evriliriz. dünyadaki bütün ülkeler bir yarış halindedir aslında. iyi şartları olan ülkeler kötü şartlarda yaşayan nitelikli insanları toplar ve gelişmesi daha da artar.
hem ekonomik olarak, hem eğitim olarak bir insan topluma en iyi adabte olacak şekilde kendini yetiştirme zorunluluğu vardır. "toplumsal huzurun" tek şartı budur. hayattaki tek amacımız "ben mutlu olıyım gerisi önemli değil. sorumluluk almak bana göre değil." olmamalı. insanlar başkasına yardım edince mutlu olurlar. bizi birbirimizi umursamamak değil ilgilenmek arşa çıkartır. umarım soruna cevap verebilmişim.
