Zeka, biyolojide genellikle karmaşık bir şekilde tanımlanan çok yönlü bir kavramdır. Biyolojik bağlamda, zeka genellikle bir organizmanın çevresel uyarıcılara uyum sağlama yeteneği, problem çözme becerisi, öğrenme yeteneği, hafıza kapasitesi, iletişim becerileri ve sosyal etkileşimlerdeki başarı gibi çeşitli bilişsel ve davranışsal özellikleri içerir.
Zeka, beyin yapısı ve işlevi, genetik faktörler, çevresel etkenler, öğrenme ve deneyim gibi birçok faktörün etkileşimiyle şekillenir. Dolayısıyla, zeka biyolojik bir süreç olarak ele alındığında, genetik yatkınlıklar, sinir sistemlerinin işleyişi, beyin gelişimi ve beyin kimyası gibi biyolojik faktörlerin yanı sıra çevresel etmenlerin de önemli olduğu kabul edilir.
Biyolojide zeka kavramı, evrimsel bir perspektiften de ele alınabilir. Zeka, organizmanın hayatta kalma ve üreme şansını artırabilecek uygun davranışları sergileme yeteneği olarak da görülebilir. Bu açıdan, zeka, organizmanın çevresel koşullara uyum sağlayarak hayatta kalma ve genlerini gelecek nesillere aktarma şansını artıran bir adaptasyon olarak değerlendirilebilir.
