Zeka geni olarak tanımlayabileceğimiz bir veya birkaç gen yoktur. Zekanın kalıtımsal kısmı poligeniktir, çok sayıda genin etkileşimi sonucu ortaya çıkar.
2017 yılına kadar, genom çapında analizlerle elde edilen poligenik skorlar, bağımsız örneklerde zekadaki değişimin yalnızca %1'ini tahmin edebiliyordu.
Genom analizi ile elde edilen poligenik puanlar artık zekadaki varyansın %4'ünü tahmin edebiliyor.
Zekadaki varyansın %10'undan fazlası, hem zeka hem de eğitim alınan yıl açısından genom analizleri ile elde edilen çoklu poligenik puanlarla tahmin edilebilir. Bu, zekanın %50'lik kalıtsallığının %20'sinden fazlasını oluşturur.
Poligenik puanlar iki açıdan benzersiz belirleyicilerdir: Birincisi, psikolojik ve davranışsal sonuçları doğumdan itibaren olduğu kadar yaşamın ilerleyen dönemlerinde de tahmin ederler. İkincisi, poligenik puanlar, beynimizdeki, davranışımızdaki veya çevremizdeki hiçbir şeyin ebeveynlerimizden miras aldığımız DNA dizisindeki farklılıkları değiştiremeyeceği anlamında nedensel belirleyicilerdir.[1]
Kaynaklar
- R. Plomin, et al. (2018). The New Genetics Of Intelligence. Nature Reviews Genetics, sf: 148-159. doi: 10.1038/nrg.2017.104. | Arşiv Bağlantısı
