bu soru bu kategori ile ilgili olmayabilir, ancak kendi görüşlerimi "öznel" bir cevap olarak belirtmek isterim;
zaman(time) konusunun, uzay(space) olmadan ele alınması bizim (algıladığımız) "üç boyutlu" evrenimizde pek mümkün değil.
herhangi bir şeye olan perspektiflerimizi düşünürsek, örneğin bizler üç boyutlu uzayda, aslında sadece iki boyutu "görebiliriz".
mesela bir karenin bir perspektifini düşünün sizin baktığınız konumdan (uzay-zaman) sadece "tek bir adet, iki boyutlu perspektife" ait bilgi edinirsiniz.
sonra konumunuzu (uzay-zaman) değiştirdiğinizde başka bir perspektifin bilgisini de edinirsiniz.
ve bunları sıra ile tek tek yaparsınız ve zamanın ileri yönlü oku size sürekli yeni perspektifleri sunar!
şimdi bir üst boyuttaki yani dört boyutlu bir uzay-zaman'da olan ve üç boyutlu görebilen bir gözlemci hayal edin,
bu gözlemcinin baktığı herhangi bir şeyin tüm perspektiflerini görebildiğini düşünebiliriz.
peki bu dört boyutlu uzayda üç boyutlu görebilen bu gözlemci için zaman nasıl akardı?
sonraki bir boyutta olan yani beş boyutlu bir uzay-zaman'da olan bir gözlemci?...
peki "tüm perspektifleri" eş zamanlı görebilen bir gözlemcimiz hangi boyutta olmalı? ve "tüm perspektifleri" görebiliyorsa, onun için zaman var mıdır?
insanların tanrı kelimesine atfettikleri sıfatlar özneldir, yani nesnel bir bilgimiz olmadığından bir kanıta ulaşamıyoruz.
bu durum düşündüklerimizin ötesinde gerçek olarak ve dolayısı ile nesnel olarak bilmediğimizi gösterir.
deneyim ile elde ettiğimiz "bilgi" eğer nesnel kanıtlara dayanmaktaysa bunu bildiğimizi söyleyebiliriz, ancak değilse eğer sadece fikirlerimiz gerçeği bildiğimizin kanıtı olmaz.
zamanın bir "tanrı" olduğu söylemek, tanrı olduğunun bir kanıtı olmaz, tabii tersi de. ama bunu mevcut nesnel bilgilerimiz (bilimsel bilgilerimiz) ile nesnel olarak bilmek mümkün değil.
