0-6 yaş arasındaki çocuklar oyuncaklarında insani özellikler verebilir. Bu çok doğal. Aynı şeyi yetişkin bireyler de yapabilir. Ama arada bir fark olmalı. Yetişkin birey bunu yaparken, gerçek dünyadan kopmamalı. Yani nesne ile konuşurken nesne ile konuştuğunu bilmeli, bunun farkında olmalı. Ancak o nesneyle konuşurken nesneye verdiği insani özellikleri de göz önünde bulundurarak onunla konuşurken "nesneyle konuştuğunun" farkında değilse işte bu kişilik bozukluğuna sebep olabilir. 22 yaşındayım ve bu yaşta bile dövüş filmi izledikten sonra ana karakterin özelliklerine bürünmeye çalışıyorum. Uzun süre oyun oynadıktan sonra sokağa çıktığımda kendimi oyunda gibi düşünüp hayal kuruyorum. Uzun otobüs yolculuklarında aracı kendim kullanıyormuş gibi hayal kuruyorum. Böylece zaman daha hızlı geçiyor. Ama bunları düşlerken hiçbir zaman bunun gerçek olmadığını unutmuyorum. Eğer unutursam işte o benim için büyük sorun olur.