Türkler tıp alanında daha mı iyiler? Neden?

Böyle bir tanımda bulunmak zor. Evet çok ilerleme kaydediyoruz özellikle dental alanda. Fakat bunun en büyük etkenlerinden biri tecrübedir. Bunun bilimsel araştırmalar üzerindeki versiyonuna "Daha fazla denek, daha fazla veri." deniyor. Bu da aslında benzetilebilir. O kadar çok diş sağlığı yaşayan insan var ki, doktorlar sürekli olarak gelişim halinde olmak zorunda kalıyorlar. İhtiyaçlar, gelişimleri doğurur. Bu kadar fazla ihtiyaç da varken zaten gelişmemeleri saçma olurdu. Ancak yine de örneğin Hacettepe globalde 176. sırada.^[1] Bilimsel araştırma ve veri elde etmeye girdiğimiz zamansa o kadar da iyi olduğunumuz söylenemez. Elbette örneklerimiz var hiç yok değil ancak global ölçeğe baktığımızda yok denecek kadar az. Evrim karşıtı manifesto yayınlayabilecek yapıya sahip üniversitelere de sahip olduğumuz için, gelecek açısından da çok ümitli olmamak lazım. Doktora gidiyorum adam profesör olmuş, MR'ın echo time'ı ne seviyede diyorum, o ne diyor bana. ( ağırlıklı görüntülemede görüntü kontrastını etkiler o yüzden bunun seviyesi çok önemli) E şimdi sen oradan aldığın görüntünün kalitesini dahi yorumlayacak bilgiye sahip değilsen ben sana niye güveneyime dönüyor olay. Yani sen profesör olmuşsun artık yok daha üstü deli gibi para veriyoruz sana, ya git öğren ya da bu işi bırak. MRA'nın var olduğunu bilmiyor, dokuların kimyasal bileşimini analiz ederek metabolik bilgi sunan MRS eklentisi var mı diyorum, yok o diyor ki büyük ihtimalle onun da ne olduğunu bilmiyor. Valla bak ben sağlık sektörü editörlüğüne girdiğim güne lanet eder duruma geldim ya. Ben bunları bilmezken bir doktora en azından "doktor" deyip güvenebiliyordum şimdi gitmeden kaç tane araştırma yayınlamış, hangi alanda yayınlamış, cite almış mı ona bakıyorum.

Türkiye'de tıp eğitimi, yoğun pratik uygulamalar ve geniş hasta çeşitliliği sayesinde klinik alanda oldukça güçlüdür. Hasta sayısının fazlalığı ve sağlık personeli eksikliği, tıp öğrencilerinin daha fazla sorumluluk almasını ve hızlı deneyim kazanmasını sağlar. Bu durum, Türk doktorlarının klinik beceriler açısından Almanya gibi ülkelerle rahatlıkla yarışabilecek seviyede olmasını mümkün kılar.

Ancak, tıp alanındaki yeniliklerin büyük çoğunluğu Türkiye dışında geliştirilmektedir. Türkiye genelde bu teknolojilere adapte olurken, kendi özgün Ar-Ge çalışmalarında geri planda kalmaktadır. Bu durum, uluslararası rekabette geri kalmamak için daha fazla inovasyon ve araştırma yatırımı yapılması gerektiğini göstermektedir.

Eğitim programlarının güncel teknolojilerle desteklenmesi ve Türkiye’nin sağlık alanında özgün bir katkı sağlaması, ülkenin tıp alanındaki yerini güçlendirecektir. Bununla birlikte, Türkiye, modern hastaneleri, güçlü akademik kadroları ve ekonomik avantajlarıyla tıp eğitimi almak isteyen öğrenciler için cazip bir destinasyondur. Why Choose Turkey for Medical Studies?

Türkiye’nin güçlü yönlerini koruyarak daha fazla bilimsel yeniliğe öncülük etmesi, he^[1][1][1][1]m tıp öğrencileri hem de toplum için büyük bir kazanç olacaktır. Iyi okumalar herkese:)

ileride mi denir buna bilemiyorum Tıp dediğimiz eğer bu alandaki tüm teknolojilere hakim olma ise, hastanelerde kullanılan ve hastanın sürecinin neredeyse %99 unu oluşturan tüm ekipmanlar başka ülkelere ait. Türkiye tıp alanında bu anlamda bir "üretici" veya Ar-ge konumunda değil. Satın alıyor. Hekim yetiştirme konusunda iyiyiz denebilir bunun da nedeni tamamen ülkeler arası hukuktan tutun sosyal ilişkilere kadar bir çok unsurla bağlantılı. Konuştuğum yurt dışında çalışan sektörden arkadaşlardan edindiklerim genelinde Türkiye de teşhis ve müdahale konusunda daha cesur ve hızlıymış.

Örneğin bizdeki tüketim alışkanlıkları, satın aldığımız gıdaların ne kadar denetlendiği, stres, çalışma ve yaşam koşulları, Türkiye de toplumun genel olarak sağlığına ne kadar önem verdiği bu sonuca etki ediyor. Çünkü insanlar daha çok hastalanıyor, hastanelere gitme eğilimi çok daha fazla.

Hekimin pratik yapma fırsatı çok daha geniş Türkiye de. Aynı zamanda kurallar esnetilebilir olduğu, insan hayatı daha ucuz olduğu, hasta hakları konusunda geri kalmış olduğumuz için hata yapma lüksleri bir Almanya'da ki hekime göre çok daha fazla oluyor. Bu da beraberinde daha hızlı pekişmeyi ve yetişmeyi getiriyor. Burada işin kültürel yönü ne derseniz o da "kadercilik"dir. Kaderci toplumların hastalık veya ölüm gibi konulara kabulcü bakışları, hukuki düzenlemelerin denetimsizliği sektöre, deneyim kazanmak için gelişmiş ülkelere göre çok daha özgür bir ortam sunuyor.