Titanik'in "batmaz" olarak nitelendirilmesinin temelinde, devrim niteliğindeki su geçirmez bölme sistemi yatıyordu. Bu sistemin matematiksel ve fiziksel dayanağı şuydu:
Tabanından başlayıp su hattının yaklaşık 3 metre üzerine (E Güvertesi'ne) kadar uzanan 15 adet enine perde ile 16 adet su geçirmez bölmeye ayrılmıştı.
En kötü senaryo olarak kabul edilen bir çarpışma durumunda yandaki herhangi iki bölmenin veya en baştaki ilk dört bölmenin tamamen suyla dolması durumunda dahi yüzebilecek şekilde tasarlanmıştı. Bu da dönemin güvenlik standartlarının çok ötesindeydi.
Fakat buradaki kritik tasarım hatası, perdelerin en üst güverteye kadar uzanmamasıydı. Buzdağı, geminin ilk altı bölmesinde hasara yol açtı. İlk beş bölme suyla dolduğunda, geminin baş tarafı suya o kadar battı ki, su seviyesi perdelerin üzerinden aşarak bir sonraki bölmeye (bir buz kalıbı tepsisinin bölmeleri üzerinden suyun taşması gibi) dolmaya başladı. Bu durum da tasarımı matematiksel olarak anlamsız kılan ve batışı kaçınılmaz hale getiren bir kaskad etkisine (cascading failure) yol açtı. Burada en dayanıklı gemi ile titaniği karşılaştırdım belki bir karşılaştırma daha iyi anlatır diye.[1]
Kaynaklar
- usni. Usni. Alındığı Tarih: 12 Ağustos 2025. Alındığı Yer: usni | Arşiv Bağlantısı
