Sorunuzda küçük bir kavram karmaşası var, şöyle ki: "Savunmak" eylemi ya da yaklaşımı, bugün için bilimsel olarak hiç bir anlam ifade etmiyor. Her hangi bir bilgiyi savunuyor olmak, bilim dünyasında önem sunmaz. İsteyen istediği şeyi savunabilir, bilim dünyası kanıta, göstergeye, deneye, gözleme bakar. Yani her hangi bir bilgi edindiysek bunun doğruluğunu ancak o bilgiye bizi ulaştıran kanıt ve göstergeleri sunarak iddia edebiliriz. Bu temel nedenden yola çıkarak, bilimsel keşiflerle elde edilmiş bilgilerin, o keşiflerden önce bazı metinlerde anılmış olmasının hiç bir anlamı ve değeri de yok. Atıyorum, İncil'de evrimden bahsediliyormuş. Soru: İncil hangi bilgiye, hangi kanıta, araştırmaya, göstergeye göre evrimi biliyor ki? Böyle bir dayanak söz konusu mu? Hayır. O zaman bunun bir değeri yok. Ve zaten ve çünkü bu nedenle bilimsel nitelikli olmayan hiç bir kaynağa bakılarak hiç bir bilimsel ilerlemeye kaydedilmemiştir. Bugün deniyor ya, "Kur'an'da evrenin genişlemesinden bahsediliyor" E neden hiç bir bilim insanı kutsal kitaplara bakarak bilimsel bir keşif yapmıyor? Tek bir örnek var mı tarihte? Yok. Neden? Çünkü bilimsel nitelikli olmayan hiç bir bilgi, güvenilir değildir. Bunun da nedeni, bir dayanağa sahip olmamalarıdır.
Su meselesine gelince... Bildiğim kadarı ile Antik Yunan'daki filozoflar, Dünyada 4 temel element olduğunu düşünüyorlardı. Ateş, toprak, hava ve su. Suyun temel bir element olduğu düşüncesi Antik Yunanda vardı yani. Zaten bildiğimiz kadarı ile sistemli, yazılı, bilgilerin belirli bir düzende depolanıp geleceğe aktarıldığı en eski medeniyet Antik yunan. Ondan öncesine ait yazılı metin ve bilgiler yok değil ama bunlar pek güvenilir, kapsamlı ve sistemli değil, yukarıda yazdığım gibi. Yani Mısırdan kalan bilgiler de var ama onları bugün bilimsel anlamda pek de ciddiye almıyoruz ve o kaynaktan gelip bugünkü bilimsel çalışmaları besleyen bir bilgi de bilindiği kadarı ile yok. Varsa da daha çok matematik, saat-takvim bilgisi, gök gözlemi gibi alanlarda ve bunlar da bugünkü ince hesaplamalara göre normal olarak naif kalıyor.
Buna ek olarak suyun, canlılığın kaynağı olduğunu savunmaya gerek de yok çünkü su canlılığın ortaya çıkması için değil, canlılığın var olduğunu düşünmemiz için en önemli kıstas. Bunun temel nedeni, karbon temelli canlılık (yani bizim varlığını bildiğimiz tek canlılık türü) belirli sıcaklık aralıklarında var olabilen bir yapıyı işaret ediyor. Bu da, suyun sıvı halde bulunabildiği sıcaklık aralıkları. 0-100 derece gibi yani. Bir gezegen, - 100 derece ya da + 300 derece sıcaklıktaysa orada su bulunmuyor ve orada karbon temelli bileşiklerin de oluşup varlıklarını korumaları pek olanaklı görünmüyor. Buna göre uzayın derinliklerindeki bir gezegende yaşam arıyorsak direk olarak suyun varlığına bakıyoruz. Çünkü suyun varlığı, ortamın bizim bildiğimiz türden canlılığın var olabileceğine dair en basit ip ucunu temsil ediyor. Yani su aslında illa canlılığın temeli değil, canlılığın ortaya çıkabilmesi ya da varlığını sürdürebilmesi için çok uygun bir molekül. Ama bir yandan da suyun var olmaması da canlılığın olmadığının delili de değil. Yardımcı bir faktör ama kesinlik içermiyor.
Bir diğer neden, karbon temelli canlılığın temelindeki diğer iki element de oksijen ve hidrojen ve bunlar da suyu oluşturan elementler zaten. Buna göre de su, canlılığın temelinde var olması beklenen bir şey. Ama bu bir iddia değil, bilimsel bir gerçek. Bu fikri "savunma"ya gerek yok. Gün gibi ortada.
Özetle suyun önemi, Antik Yunandan beri gündemde. Ama bu farkındalığın bilimsel bir temeli yok. Bir ırmağın çevresinde ağaçların otların varlığı bile insanları bu fikre itmiş olabilir çünkü. Bilimsel olarak ise konu zaten başka bir yaklaşımla kanıtlarla açıklanmış durumda.
