Aslında çok emin değilim ama bir yerde buna benzer bir yazı okumuştum insanların içgüdüleri de çok güçlüdür fakat çoğu zaman içgüdülerimiz düşünce ve duygular tarafından bastırılıyor. Bir olay karşısında ilk izlenimiz genellikle daha dpğru oluyor. Bebekler de daha fazla baskındır. Çevrelerinde gerçekleşen olayların onlar için tehlikeli olup olmadığını düşünceleri ile kavrayamazlar içgüdüleri ile harket ederler ve bir şeyin tehlikli olduğunu anlayıp bunu biliçlerine yerleştirirler. Bu yuzden bebeklikte annenin bebeğin yanında fazla stres yapmamalı çünkü bebek bunu hissediyor ve güvensizlik duygusu oluşmaya başlıyor. Kısaca bizim içgüdülerim doğuştan vardır fakat bunların körelemsine bizler neden oluyoruz. İçgüdülerimiz kaybolmuyor bizler onları köreltiyoruz.
*** Bence körelmesinde tekknolojıninin de etkisi var artık her şeyi hesaplayıp olasık çıkarıyoruz şansa bırakmak istemiyoruz bir nevi gelişmişlik düzeyi ile sezgilerimiz dinlemek doğru orantılı olabilir.
