Bunların tek başına var olabilmesi için beyinde duyarsızlaşma durumunun olmaması gerekir. Herhangi bir şeyin sürekli var olması nedeniyle o şeye karşı duyarsızlaşma beyin açısından o şeyi uyaran olmaktan çıkarır. Örneğin bunu bir odadaki aynı kokuyu alışma ile çok kolay deneyimleriz. Bunun nedeni ortamdaki kokunun süreğen olması ve beynin de bu açıdan buna karşı algısal duyarsızlaşmasıdır.
Aynı şey mutluluk için de geçerli veya diğer herhangi bir şey için de. Süreğen bir durum beyin için bir süre sonra anlamını kaybeder. Kaybetmemesi için sürekli yenilenen veya istendiği zaman yenilenen bir bilinç hali gerekli. Ancak bu da mümkün değil veya çok zor.
Dolayısıyla acı olmadan neden tatlı olmaz veya kötü olmadan neden iyi olmaz bunun nedenlerini beynin işleyişi ile anlamak mümkün. Herkesin iyi olduğu bir dünyada kötü diye bir örnekleme olmayacağından kötü kavramı ortaya çıkmaz ve iyi veya iyilik diye bir kavram da doğal olarak ortaya çıkmayacaktır. Çünkü tıpkı odadaki kokunun algısal farkındalığının kaybedilmesi gibi iyilik de aslında koku gibi beyin için 'yok' durumda olacaktır. Yani beyin buna dair Algıda seçicilik kazanamayacaktır. Bunu şuna benzetebiliriz herşeyin mavi renk olduğu bir dünyada renk diye bir kavram ortaya çıkmazdı. Renk diye bir kavramın ortaya çıkması veya maviden başka renklerin olduğunun anlaşılması için en azından bir başka renk çeşidinin de olması gerekirdi. Ancak bu şekilde renkler arasında bir ayrım yapılabilir ve bu ayrımın olduğu anlaşılabilirdi ve daha sonra da renklere dair kavramlar ve kavramsal farklar ortaya çıkabilirdi.
Dolayısıyla beynimizin çalışma prensibi nedeniyle mutsuzluk olmadan mutluluk, kötü olmadan iyi (beynimiz için) var olamaz ve beyin açısından ayırt edicilik kazanamaz ve fark edilemez.
Bunu fark etmek Acı ama gercek diyebileceğimiz bir durum. Herşey iyi güzel olsun diye istemek bu evrende, bu zihin yapımızla ne yazık ki iyiye dair herşeyden yani iyinin varlığından dahi vazgeçmeyi gerektiriyor. Ama unutmamak gerekir ki bu durum iyiyi anlamlı kılan şey ve iyiye değer kazandıran şey. Yani bu durum iyiden vazgeçmek için bir neden de değil elbette.
