Selam dostum, ben çok uzun süreler ve halende biraz devam etmekte olan depresyon,anksiyete intihara mehilli olma durumuyla savaştım ve savaşıyorum.
Senin varoluşsal sanci çekmeni intihara mehillilik olarak tanımlayabilirim. Bendeki durumda buna benzerdi örneğin üniversite veyahut bir şeye hazırlanacakken zaten bu işin sonunda ölüm var zaten elinde sonunda öleceğim algısı ile intihara kalkıştım yaklaşık 2 sene hayatımı zindan ettim ve kendimi yeni yeni toparlamaya başladım fakat bu durum bana özgüvenimi özdisiplinimi kısacası çoğu şeyimi yitirme ile sonuçlandı insanlardan nefret eder duruma gelmiştim ne aşkta ne diğer durumlarda başarısız kendimi çöp tenekesi olarak görüyordum.
Vereceğim tavsiye bu tür felsefi kitapları ve hayat felsefelerini bırakıp sabah erken kalkıp yürüyüş yapmak adeta bu hastalığın ilacı gibi bir şey kendini bir bilime veyahut bir müzik aletine bir şeye adayıp onun uzerine çok fazla kafa yorarak uzun vadede bu durumdan kurtulabilirsin.
Sen her zaman kendin ile baş başa kalacaksın bir tek kendi isteğini ve iç sesini dinle unutma bu hayatta her zaman mutlu olacağız diye bir şey yok.
