Zamanın varlığı, 1 sn sonra ne olacağını bilmeden, bir an ı şimdi olarak referans almış, onu da sürekli kaybederek geçmiş üreten bir bilinç algısı denebilir. Kör nasıl görmüyorsa, biz de zaman perdesi nedeniyle geçmiş ve geleceğe körüz.Biraz sonra ne olacağını bilmeden yaşamaya devam ediyoruz, çünkü buna alıştık. Körün alıştığı gibi. Bu körlük olmasaydı, sadece şimdi değil, geçmiş gelecek de olmayacaktı. Gerek kalmayacaktı, çünkü oluşlar sebep sonuca dayanmak (zaman perdesi nedeniyle) zorunda kalmayacaktı. Biz de deneyim üzerinden gelişmek zorunda (sürece bağlı olumlu olumsuz sonuç üzerinden) olmayacaktık. Aslında geçmiş gelecek ve şimdi, ayın oranda gerçek ve var. Biz sadece an ı yaşadığımız için şimdi gerçek, geçmiş ve gelecek yok gibi algılıyoruz. Oysa bu tamamen göreceli, rölatif algılanan bir durum.
252 görüntülenme