Robert Oppenheimer, genellikle “atom bombasının babası” olarak anılır ve İkinci Dünya Savaşı sırasında Manhattan Projesi’nin Los Alamos Laboratuvarı direktörüydü. Oppenheimer’in korkusu, nükleer reaksiyonların kontrol edilemez hale gelmesi ve zincirleme bir şekilde devam etmesi, yani “zincirleme reaksiyonu durduramama” teorisiydi.
Ancak, nükleer reaktörlerde zincirleme reaksiyonlar kontrol altında tutulabilir. Nükleer reaktörler, fisyon denilen bir fiziksel reaksiyon aracılığıyla ısı oluşturan nükleer zincir reaksiyonunu kontrol eder.[1] Bu kontrol, nötronları absorplayacak ve böylece sistemdeki nötron akışını azaltacak bazı malzemelere ihtiyaç duyarız. Örnek olarak, kadmiyum ve bor çekirdekleri termal nötronlar için U-235’ten yaklaşık 10 kat daha fazla nötron yakalama tesir kesitine sahiptirler. Bu malzemelerden yapılan çubuklar, zincir reaksiyonunu yavaşlatmak ve durdurmak için nükleer reaktöre daldırılırlar; çubuklar çıkarılarak zincir reaksiyon yeniden başlatılır veya hızlandırılır.[2]
Bu nedenle, Oppenheimer’in korkusu, modern nükleer teknoloji ve güvenlik önlemleri ışığında gerçekleşmedi. Ancak, bu korku, atom bombasının yaratılmasının etik ve ahlaki sonuçları konusunda ciddi bir tartışma başlattı ve bu tartışma bugün bile devam ediyor.[3]
Kaynaklar
- Hamza Atac. Nükleer 101: Nükleer Reaktörler Nasıl Çalışır?. (9 Şubat 2019). Alındığı Tarih: 26 Şubat 2024. Alındığı Yer: Fizik Akademisi | Arşiv Bağlantısı
- Anonim. Zincirleme Reaksiyon Nedir? Nasıl Kontrol Edillir?. (1 Ocak 2021). Alındığı Tarih: 26 Şubat 2024. Alındığı Yer: TENMAK | Arşiv Bağlantısı
- J. R. Oppenheimer, et al. (1939). On Massive Neutron Cores. Physical Review, sf: 8. | Arşiv Bağlantısı
