Ölüm ile ilgili hem dehşet verici hem de ölümün verdiği heyecan ve korkuyı hafifleten fikirlerim var. Dehşet verici olan aslında korkumu hafifletenin daha detaylı hali gibi bir şey o yüzden korkuyu hafifletenden başlayacağım. Öldüğümüzde bilincimiz kapanacak ve tüm yaşamsal faaliyetlerimiz sona erecek, bu sonsuz bir uykuya dalmak gibi, ve düşününce en çok ihtiyacım olan şey bu ve bu beni daha da heyecanlandırıp korkumu hafifletiyor, dehşet verici olan ise asla uyanamayacağımız için o uykunun tadını (keyfini) alamayacağımız, tabi bir diğeri de ölünce bütün hayatımızdaki kötü ve iyi olayların son bulması ve sonsuz bir huzur olarak da düşünülebilir fakat bu bana pek mantıklı gelmiyor. Nihayetinde, bilinç dediğimiz şey yaşamın ve ölümün az çok farkında, fakat bizim bu bilince sahip olmamız ilahi metinlerde geçtiği gibi diğer hayvanların buna sahip olmaması demek değil, ki bizim "bilinç" dediğimiz şey de basit kimyasallardan ibaret ve bu kimyasallar da bize özgü değil, hu yüzden ölüm ve yaşam gibi şeyleri çok büyütmemek gerek fakat malesef bu bilinç dediğimiz şey ölümden sonrası için bir takım hikayeler uydurmaya çok yatkın, çünkü öldükten sonra bilincimizin yok olacağını kabullenemiyoruz