Gözlemlerime göre teknolojinin olmadığı zamanlarda sanata, edebiyata, müziğe ilgi son derece yüksekti ve insanların sanat ile ilgilenmek için oldukça fazla zamanları vardı. Yıl ve zaman unsurları dışında halk ozanları ile günümüz insanı arasında bu kadar fazla fark olmasının sebebi nedir?
Eski zamanlara göre kapitalist düzen bizi daha dışadönük biri olmaya zorluyor olabilir. Artık daha az boş zamanımız var. Kalan boş zamanda da insanlar daha çok tatile gidiyor, sevdikleriyle zaman geçiriyor ya da 'kendini geliştirmeye' çalışıyor. Artık tek başımızayken daha çok sıkılıyoruz. İmdadımıza sosyal medya ve türevi siteler yetişiyor. Günümüzde eskiye nazaran şiire daha az değer veriliyor. Şiir para kazandırmıyor. Ve yalnız başına duygusal bir şeyler üretmeni gerektiriyor. Artık şiir pek fazla okunmuyor, okunsa bile popüler olan yazarlar okunuyor. Şair olarak ünlenmek çok zor. (mesela Oğuz Atay bile öldükten sonra popüler olabilmiş) O yüzden tek tük yazan insanlar dışında kimse şiirle pek ilgilenmiyor
Bu insanların dedigin gibi bos vaktin olmasi ve diger insanlarin ilginelecek fazla şeylerinin olmasi. Onemli olan insanlarin beyinlerine bos seyler dolduracak olmamasi. Bence önemli bir neden. Bu bos beyinleriyle daha yaratici olabilme imkanlari var. Simdiki insanlar gibi cok fazla bos bilgiye maruz kalmadiklari icin bunu yaparlar diye düşünüyorum. Sair olan insanlar genellikle yanliz basina yasayan insanlardir. Yasanti degisimlerindeki beyindeki yaratıcılık zekasinin evrimi de olabilir. Ve bir neden de stres cunku ozanlar diyar diyar gezer ve o gezislerinde dusunme firsatlari bol oluyor. Ve insanlar onlarin siirlerini begendiklerinde onlari para verir ya da onlarin karinlarini doyurur ve yolculuga cikana kadar onlari misafir ederlerdi. Bence burada simdiki insanlar kadar bir stres olamaz. Benim suan aklima gelenler bunlar.
Umarım anlatabilmisimdir
