Neden Pişmanlık Duyarız?

Öncelikle iki farklı pişmanlık durumu vardır;

Eylem Pişmanlığı: Yapılan bir eylemden dolayı duyulan pişmanlık (örneğin, ilişkileri kötü yönetmek). Ne derler bilirsiniz hatasız kul olmaz. Biz insanlar yaşamımız boyunca hatalar yaparız. Bunların sonucunda da pişmanlık duyabiliyoruz genelde.

Eylemsizlik Pişmanlığı: Bir fırsatı değerlendirmemekten dolayı duyulan pişmanlık (örneğin, bir iş teklifini reddetmek). Bazen de yapamadığımız şeyler ya da kaçırdığımız teklifler sonucunda pişmanlık duyabiliyoruz.

Biz insanlar yeni bir şeyler denedikçe hatalar yaparız ve bunun sayesinde yeni şeyler öğrenir , kendimizi geliştiririz. Yani aslında pişmanlığı hayattaki tecrübelerimiz olarak da tanımlayabiliriz.

Uzmanlara göre negatif bir duygu olan pişmanlık geçmişteki hatalarımızdan bir şeyler öğrenmemize yol açarak pozitif bir hale dönüşebilir.^[1]

Ve bence pişman olmaktan korkmamalıyız. Çünkü pişmanlıktan korkmadığımız sürece hem kendimize hem topluma fayda sağlayabilir aynı zamanda bu daha fazla yenilik ve değişim demek olur. Yenilik ve değişim ise çağdaş bir medeniyet için vazgeçilmez iki farklı kavramdır.

Evdeki Hesap-Çarşı Farkı!

Bizim hatalı veya eksik hesabımız, yanlış adımımız nedeni ile doğrudan veya dolaylı hedefimize ulaşamamış veya ulaşmış fakat doğrudan veya dolaylı götürüsü getirisini aşmış olabilir. Bu durumda yaşayacağımız duygunun adı pişmanlık olur ve ona yönelik kuracağımız cümlenin ilk kelimesi de keşke olur.

Zira mutluluk endeksimiz keşkelerimizin sayısı ile orantılıdır ve derler ki “keşkeleri az olan insan mutlu insandır”.

Keşkesi olmayan değil az olan. Çünkü evrene içkin hiçbir şey kusursuz değildir , evren dahil ve kusur yol yürüyenin yoldaşıdır. Yeter ki ders almayı bilelim. En büyük kusur ve pişmanlık nedeni de hiçbir şey yapmamaktır.

Şayet pişmanlık ciddi bir iç muhasebe yoluna sevk ederse hanemize deneyim olarak yazar. Ancak öfkeye sevk ederse, keşkeler peşi sıra gelir ve bir müddet sonra zarar o denli büyür ki, hiçbir geri dönüş kar etmez. Sevgiyle…