A.M. Celal Şengör toplumun liderin kötü kararlarına rağmen lideri desteklemesini halkın cahil ve sebep-sonuç ilişkisi kurmaktan aciz olması ile açıklamıştı ve şu örneği vermişti:
"Düşününüz ki, bulutlarla kaplı bir gökyüzünden boşalan yağmur taneleri sizi ıslatırken, gök gürültüsü ara ara çakan şimşeklere eşlik ederken birisine soruyorsunuz: “Bugün hava yağmurlu mu?” Aldığınız cevap, “Hava yağmurlu değil” olursa ne yaparsınız? Ne düşünürsünüz? Demez misiniz “Efendim, nasıl yağmurlu olmaz, gökten düşen su damlaları bizi ıslatıyor, sırılsıklam etti”. Karşınızdaki derse ki, “Vallahi dediğiniz doğru, ama onlar belki bulutlardan geliyordur, bulutların da havayla ilgisi olmayabilir”. “Efendim, insaf ediniz” demez misiniz? “Şimşeklere, gök gürültülerine ne buyurulur?” “Doğru, onları da birileri bir yerde yapıyor, ama havayla ilgisi ne?” Böyle cevaplar almaya devam ettiğiniz takdirde (eğer sabrınız oraya kadar dayandıysa) muhatabınızın ya düşünmekten tamamen aciz veya yağmurla havanın ilgisini bilemeyecek kadar kör cahil birisi olduğuna karar verip yolunuza devam edersiniz."[1]
Aslında bu konunun birden fazla nedeni olabilir (fanatikleşme, çıkar elde etme, yalanın doğruya kıyasen daha avutucu olması vs.) ancak her ne olursa olsun temel neden olarak cehalet ve bağnazlığı gösterebiliriz.
Kaynaklar
- A.m.celal şengör. (2023). Aptalı Tanımak. ISBN: 978-975-10-3871-5. Yayınevi: İnkılâp Yayınları. sf: 49.
