Siyah bir renk değil renksizlik (ışıklık) halidir. Bizim siyaha renk dememiz esasen bu tanıma göre siyahi kavramsal olarak renk yapmaz.
İyilik ve kötülük arasındaki ilişki için de aynı şekilde düşünmek mümkündür. İyiliğin olduğu yerde kötülük var olamaz tıpkı Işık varsa karanlığın olmayacağı gibi.
İnsanların iç dünyalarını tarif ederken algıladıklarını 'aydınlık, ışık' vs gibi tanımlamalar ile ifade etmeleri ve bunları kullanmaları esasen tesadüf değildir. Tabiki burada bir mecazlama vardır ancak yine de bunu 'karanlığın' zıttı olarak ışıkla ifade etmeleri bize iç dünyamız hakkında önemli işaretler verir. Burada iyiliğin bir tür insana pozitiflik katan durum veya enerji benzeri bir şey olduğunu düşünebiliriz.