Kötülüğün kaynağı nedir?

Kötülüğün kaynağı insanı daha fazla çıkar sağlamaya ve faydalanmaya yönlendiren iç sesindedir. Örneğin aldatıcı (sahte)davranmak. İnsanlar daha fazla menfaat ve çıkar elde etmek (bedensel veya ekonomik vs.) için sahte ve aldatıcı davranırlar. Her kötülük örneğini ele aldığımızda görürüz ki temel sebebi bu çıkar sağlamaya dayalı durum vardır. Mesela yalan söylemek aldatmanın bir şekli olarak yukarıdaki ile aynı sonucu verir. İşte bu yüzden insanı sahte olmaya veya aldatmaya veya bu yönde oyun kurmaya iten şey onun haz elde etme ve daha fazla yararlanma güdüsüne bağlı olarak zihninde aralanan kapıya yani zihninin bu konuda getirdiklerine (iç sese) dayanır. İnsanın buna dair iç sesi aldatıcılığa dair düşüncelere kendiliğinden kapı aralar. Bu iç sesleri zihnimiz bilinçaltına uzanan şekilde kendiliğinden üretir oluşturur. Kendi benliğinize dair farkındalığınızı artırırsanız bir olay veya durumda bu iç sesin nasıl kendiliğinden sizi yönlendirerek yeni bir kurguya dair fikirler (geleceğe yönelik kurgusal hayaller) ürettiğini fark etmek mümkün. Bir durum veya olay karşısında Aniden bu sesin veya oluşturduğu fikrin zihninizde türediğini, belirdiğini ve size "seslendiğini" fark edebilirsiniz. Bilinç altımızın kontrolsüzlüğü ile önceki deneyim ve düşünce biçimlerimize, kabullerimize bağlı olarak zihnimiz kendiliginden bize fikirler üretebilmektedir. Bir nevi ne ekersek onu biçeriz zihnimize. Zihniniz mesela o an kurnazca bir kurgu etrafında size daha fazla çıkar elde etmeye dair bir plan sunabilir. Yani burada olasılıklar üzerinden yürüyen bir süreç söz konusudur, yani iyi veya kötü olmanın olasılığa dayanan fikirler gibi. Buna karşı koyacak şey ise iyilik bilincine sahip olmanızdır. Bu yüzden zihnimiz çok sesli yapıda işler. Ünlü sinir bilimci David eagleman kitabında buna zihnimizin içindeki 'cok sesli demokrasi meclisi' demiş ve bu çok sesliliğı beynimizin nasıl türettiğini anlatmıştır. . Zihnimizde iyiliğin sesi de kötülüğün sesi de vardır. O halde iyinin de kötünün de kaynağı bizleriz. Mevlananın dedigi gibi "Gerçeği öğrenmek istiyorsan; Mûsâ da, Firavun da ölmediler; bugün senin içinde yaşıyorlar, senin varlığına gizlenmişler, senin gönlünde savaşlarına devam ediyorlar!”

Bence kötülüğün kaynağı aslında bizim içimizde. Tam kalbimizde hem de. Ve ne yazık ki içimizdeki bu kötülük bazen dışarı çıkıyor ve başka insanları incitebiliyor. Kötülüğün dışarı çıkmasının sebebi bazen insanlar oluyor malesef örneğin bazen insanlar kavga ederler , küsebilirler , birbirlerini üzebilirler... En kötüsü de bazen bunu istemeden yaparlar ve vicdan azabı çekerler. Yani anlatmak istediğim aslında şu; her insanın içinde bir iyi bir de kötü taraf vardır bizi biz yapan da hangi tarafı seçtiğimizdir. Bazen kötü tarafı seçeriz , içimizdeki kötülük bir anda dışarı çıkar ve kötü şeylere sebep olur. Kötülük bu şekilde yayılır ve başka insanları da etkiler. Ama kötülüğün kaynağını aradığımızda yol her zaman bir insanın kalbine çıkar.

Sorunun birkaç farklı boyutu dolayısıyla da birkaç farklı cevabı var. Eğer yalan söylemek, çalmak, öldürmek gibi "kötü" şeylerin bilimsel nedenini soruyorsan bunun nedeni evrim tarafından bu "kötü" davranışların seçilmiş olmasıdır. Elbette evrim kötülüğü desteklemez ama sürekli 'iyi' olan insanların üstünde de sürekli 'kötü' olanlar kadar seçilim baskısı var. Yani bir insanın çok fazla iyi davranması ile kötü davranması arasında çok büyük bir fark yok, biraz kötü biraz iyi olmak hayata kalmanın tek yolu. Kendi yemeğini başkasına verip açlıktan ölmüyorsun ve başkasının yemeğini çalarak gruptan atılıp vahşi doğada tek başına kalıp ölmüyorsun. Bu kötü-iyi karışımı insanlar hayata kalıyor, bı yüzden de kötülük var oluyor. Kötülüğün nasıl insanları öldürdüğünü (doğal seçim baskısı yaratığını) anlamak için homo sapiens adlı kitabı okuyabilirsin, çok faydalı ve güzel bir kitaptır.

Biraz daha felsefî yanıt vermem gerekirse, kötülüğün bir kaynağı yada sebebi olmak zorunda değil. Nasıl ki insanlar iyilik nerden gelir? Neden iyiyiz? diye sorgulamadan iyi olabiliyoruz, çünkü iyilik doğamızda var. Aynı şekilde kötülüğün de kaynağını sormamıza gerek yok, başka bir deyişle iyilik ile kötülüğün kaynağı aynı yerden geliyor.

Üstelik kötülüğü "kötü" yapan şeyin de ahlâk sistemi olduğunu unutmamalıyız, ahlâk göreceli bir sistemdir. Ahlâk felsefesi hakkında biraz bakınırsan, kötülük denen şeyin göreceli olduğunu olduğunu görebilirsin. Objektif kötülük olmadığı için kaynağı da belirsizdir. Eğer insanlar kütük derken birbirinden farklı şeyleri kast ediyorsalar (yani kütük bazıları için yıldızları bazıları için de yastığı temsil ediyorsa), kütüğün ne olduğunu tam tanımlamadan kütük denen şeyin kökenini bulamayız. Yani önce kötülük tam olarak nedir onu bulmalı daha sonra da kötülük böyle birşeyse kaynağı da budur, demeliyiz.

Kötülüğün Kaynağı;

Kötülük diye bir şey yoktur. Kötülük; iyiliğin insan içinde yokluğudur. Yani iyiliğin yoksunluğu kötülüğü doğurur. Örneğin gerçekte karanlıkta yoktur. Karanlık; ışığın yokluğudur.

Kısaca kötülüğün kaynağı bir insanın içinde iyilik ve merhamet olmayışıdır.