Beynimiz sesimizi belirli bir gecikmeyle duyuyor ve bu kısa zaman gecikmesini görmezden gelerek anlık olarak işliyor. Bu sayede sesimiz dikkatimizi dağıtmadan iletişim kurabiliyoruz.
Aslında bunun hakkında çok iyi bir deney var: Delayed Auditory Feedback (DAF). Eğer kulaklık takıp sesimizi duymamızı engellerseniz ve üzerine o kulaktan gerçeğine yakın ama biraz daha geç gelen bir şekilde sesimizi yansıtan bir düzenek kurarsanız, beyniniz normalde bu ses gecikmesini düzgün işleyemediğinden konuşmanızı zorlaştıracaktır.
Beynimiz sesimizi olduğundan daha asenkron işitirse toparlama sistemi düzgün çalışmayarak konuşmamızı engelleyebilir. Bundan dolayı beynimizin sesimizi görmezden gelmediğini, sadece iletişimi düzeltmekte bir araç olarak kullandığını söyleyebiliriz.
Kısaca cevap: Bizler sesimize odaklanmadığımız sürece farkında değiliz; bilinç dışı şekilde otomatik işleyen bir sisteme sahibiz.
