Bilim adamları, mizacın yüzde 20 ila 60'ının genetik tarafından belirlendiğini tahmin ediyor. Ancak mizacın açık bir kalıtım modeli yoktur ve belirli mizaç özellikleri veren belirli genler yoktur. Bunun yerine, birçok (belki de binlerce) ortak gen varyasyonu (polimorfizm), mizacın bireysel özelliklerini etkilemek için birleşir. DNA dizilerini değiştirmeyen (epigenetik değişiklikler) diğer DNA modifikasyonları da muhtemelen mizaca katkıda bulunur.
Büyük araştırmalar, mizaçta rol oynayan birkaç gen tanımladı. Bu genlerin çoğu, beyindeki hücreler arasındaki iletişimde yer alır. Bazı gen varyasyonları, mizaçla ilgili belirli özelliklere katkıda bulunabilir. Örneğin, DRD2 ve DRD4 genlerindeki varyantlar, yeni deneyimler arama arzusuyla bağlantılıdır ve KATNAL2 gen varyantları, öz disiplin ve dikkatle ilişkilidir. PCDH15 ve WSCD2 genlerini etkileyen varyantlar sosyallik ile ilişkilendirilirken, bazı MAOA gen varyantları özellikle belirli ortamlarda içe dönüklük ile bağlantılı olabilir. SLC6A4, AGBL2, BAIAP2, CELF4, L3MBTL2, LINGO2, XKR6, ZC3H7B, OLFM4, MEF2C ve TMEM161B gibi çeşitli genlerdeki varyantlar endişe veya depresyona etkide bulunur.
Çevresel faktörler de gen aktivitesini etkileyerek mizaçta rol oynar. Olumsuz bir ortamda yetişen çocuklarda (çocuk istismarı ve şiddeti gibi), dürtüsel mizaç özellikleri riskini artıran genler açılabilir (aktive edilebilir). Bununla birlikte, olumlu bir ortamda (örneğin güvenli ve sevgi dolu bir evde) büyüyen bir çocuk, kısmen farklı bir dizi genin aktive olması nedeniyle daha sakin bir mizaca sahip olabilir.
Kaynaklar
- Medline Plus. Is Temperament Determined By Genetics?. (18 Haziran 2021). Alındığı Tarih: 18 Haziran 2021. Alındığı Yer: | Arşiv Bağlantısı