Kara deliğin içerisine düşen bir gözlemci, olay ufkunu geçtikten sonra da zamanı deneyimleye devam eder. Ancak dışarıdaki bir gözlemci, olay ufkunu geçen gözlemciyi artık göremez. Dışarıdaki gözlemci için, içerideki gözlemci olay ufkunda durmaya devam eder. Yani zamanın durması olayı aslında dışarıdaki gözlemci için olay ufkunun ötesinin görülmemesini ifade eder. Bir diğer deyişle klasik fiziğe göre karadeliğin olay ufkunun ötesinde zaman ve uzay yer değiştirir ve anlamsızlaşır ancak bu durumun olagelmesi olay ufkunu geçen bir gözlemcinin zamanı deneyimlemediği anlamına gelmez. Yani olay ufkunun ötesindeki şeyler de sonsuza kadar varolmaz. Kara deliklerin içerisi hakkında tam bir bilgiye sahip değiliz. Genel göreliliğin ve kuantum mekaniğinin bu konu üzerine farklı tasavvurları var dolayısıyla ileride kuantum kütleçekim adı altında bir her şeyin teorisini üretebilirsek bu konuda da doğru bilgilere ulaşacağız.
Şimdi gelelim hawking ışımasına. Hawking'in bulduğu, bir kara deliğin kütleçekim alanının sanal parçacıkları gerçek olanlara dönüştürebildiğiydi. Normalde, sanal parçacıklar çiftler durumunda belirir. Bir parçacık bir de karşı parçacık olarak. Çok kısa bir an içinde yaşarlar ve sonra yok olurlar. kimse de hiçbir şeyin farkına varmaz. Ama bir kara delik, olay ufku nedeniyle işleri değiştirir. Bir sanal parçacık/ karşı parçacık çifti ortaya atıldığında, çiftlerden biri içeri düşebilir ve açıktır ki tekilliğe doğru devam etmekten başka şansı yoktur. Bu arada diğer eş artık sonsuzluğa kaçabilir. Olay ufku, parçacıklardan birini yutarak sanal parçacık çiftini ayırma görevi görmüştür ve kaçan parçacık Hawking ışınımının bir parçasıdır. Bu noktada sanal parçacıkların can alıcı bir özelliği devreye girer: enerjileri herhangi bir şey olabilir. Bir sanal parçacık/karşı parçacık çiftinin toplam enerjisi tamı tamına sıfırdır. Gerçek parçacıklar için, enerji, parçacık durağanken parçacığın kütlesi ve ışık hızının karesinin çarpımına eşittir ve parçacık hareket durumundaysa artar: dolayısıyla hiçbir zaman eksi olamaz. Bu yüzden kara deliğin olay ufkundan kurtulan parçacığın enerjisi pozitifse kara deliğin tekilliğine doğru çekilen karşı parçacığın enerjisi negatif olmalıdır. Enerjisi negatif olan karşı parçacığın kütlesi negatif olmalıdır. İçeri düştüğünde kara deliğin toplam kütlesi azalır. Eninde sonunda ilave enerji verilmediği taktirde kara delikler de tamamen buharlaşacaktır. Buradan anlaşılıyor ki kara delikler zamanın sona erdiği nesneler değillerdir. Kara deliğin içerisinde zamanın nasıl işlediği konusu ile hawking ışınımı arasında ise zaten doğrudan bir bağıntı da yoktur. Umarım faydalı bir yazı olmuştur. [1][2]
Kaynaklar
- Stephen Hawking. Zamanın Kısa Tarihi.
- Stephen Hawking. Kara Delikler.
