İyi bir insan olup evreni ve hayatı anlamaya çalışmak ancak Tanrı hakkında kesin yargıda bulunmamak, ceza gerektirir mi?

Bana kalırsa gerektirmemelidir. Evet, bazı Tanrı inançlarına göre Tanrı insanları ve evreni yarattı, ona "nimetler" verdi. (Hoş, aynı zamanda kötülük problemi de var ama onu geçelim. "Tanrı'nın vardır bir bildiği." diyelim. Aynı zamanda hem "kalp gözünü" kapatan hem de kapalı olduğu için yarattığını cezalandıran inançlar da var, ama onları da geçelim.)

Anlaşılması gereken en temel nokta şudur: Tanrı'nın insana nimetler vermesi, yaratması gibi düşünceler buna inananlara göre doğrudur. Ortada nesnel bir gerçeklik yoktur. Bazı inançlı kişiler, ortada sanki nesnel bir gerçek varmışçasına Tanrı için bir yargıda bulunmayan ya da Tanrı'ya inanmayanların "Tanrı'nın yarattığını bildikleri halde inanmadıklarını" sanmaktadır. Ancak Tanrı'ya inanan kişilerin de inanmadıkları durumlar mevcuttur. Bu durumda o kişiler, inanmadıkları durumlara (Örneğin Uçan Spagetti Canavarı'na) nankörlük mü yapmış olmaktadır? Hayır. Ortada nesnel bir gerçeklik olmadığından ve o durumlara inanma ihtiyaçları da olmadığından ya inanmıyorlar (o olasılığa sığınmıyorlar) ya da o konu ile ilgili bir yargıda bulunmuyorlar. Sonsuz olasılık varken Tanrı'ya inanlar "sonsuz-1" tane olasılığa nankörlük yapmıyorsa bunun 1 fazlasını yapanlar da nankörlük yapmış olmaz.

Tanrı'ya inanmayanlar için de durum budur. Ortada ne bir nankörlük ne inkar ne unutkanlık vardır. Sadece sorgulamak ve şüphecilik vardır. Ortada nesnel bir gerçeklik, bir kanıt bile yokken sırf sorguluyor veya şüpheci diye birini cezalandıran bir Tanrı inancına inanıyorsanız bilemem ama böyle yapan sonsuz inanç olabilir. Hepsine inanmak zorundasınız. Ama aynı zamanda inanamazsınız da. Bunlar Pascal'ın kumarının açtığı sorunlar aynı zamanda. Bana göre bilinmeyen olasılıklar söz konusu olduğunda o olasılıklara inanmak veya inanmamak ceza sebebi olamaz.

Hayır İslam'a göre bu mümkün değildir. Varlıkların yaratılma amacı yaratıcılarını tanımalarıdır. Yaratıcılarını ne kadar iyi tanırlarsa o kadar var olma amaçlarını yerine getirmiş olurlar. Eğer imanlı değilse(ki imanın ne olduğu ve şartları bellidir) kişi ödüllendirecek bir şey yapmamış olur. İyi Allah emrettiği, Allah yaptığı, Allah hoş gördüğü için iyidir(Eşarilik) kötü ise Allah lanet ettiği, yasakladığı ve hoş görmediği için kötüdür. Her şeyin ölçüsü Allah'tır. Allah'ı tanımamak veya başka bir şeyi Allah ile bir tutmak aşağılık bir davranıştır. Aslında layıkını bulmuş olur.

Bunun dışına çıkan ekoller vardır ama İslam'da ana akım Sunni itikadi mezheplerinin ve fıkhi mezheplerin ortak görüşü bunlardır.

Ha Allah'ın iyi gördüğü davranışları yapan imansızlar diğer imansızlardan tam tersi durumda da imanlılar diğer imanlılardan farklı muamele görür. Ancak dediğimiz gibi İslam'ın insandan beklentisi Allah'ı, vahiyi tanımak, tanıtmak ve uygulamaktır. Buna hizmet etmeyen işler gereksiz veyahut zararlıdır. Gene diyorum Mutezile'de farklı, Şia'da farklı anlayışlar olabilir. Bu dediklerim sadece ana akım Sunni İslam için geçerli.

Ceza gerektirir mi öncelikle ondan geçelim..

Çünkü iyi insan olmak hepsinin üstündedir..

İyi insan olmak en büyük hedef ve gayedır. .

Peki iyi insan;

Kendine iyilik yapanı,ihsan edeni, ikramda bulunanı unutabilir mi..teşekkür dahi etmez mi..

Öyle ise o iyi insan kendisini yoktan yaratıp insan yapan,ve onun sadece midesi için binler çeşit gıdalar yaratan ve ona ikram ve ihsanda bulunan ve daima ona şefkat ve merhametini gösteren Yaratanını unutabilir mi?

Ona sevgisini,teşekkürünü ortaya koymak için ibadet etmek istemez mi..

Hem o iyi insan hayatta zorluklarla karşılaştığı zaman kendisine yardım edecek sonsuz bir kudret sahibini aramaz mı..

Hem o iyi insan bütün iyilik yaptığı kişilerin sonsuza kadar mutlu olmaları için hepimizi sonsuza kadar yaşatacak olan Ebedi olan Yaratıcısını merak etmez mi..

İşte o iyi insan her şeyden önce bütün iyiliklerin hakiki sahibini tanımak ve O'na dost olmak elbette ister..

Eğer o iyi insan kendine sonsuz iyilik yapan Yaratıcısını unutur ve evreni boş ve sahipsiz görürse en büyük kötülüğü işlemiş olur..

Çünkü kendinin ve evrenin hakiki sahibini inkar ettiği için dehşetli cezaya mustehak olur..

Evrende insanın yararlandığı şeylerin sınırı yok.

Ama bu sorunuz için örnek olarak insanın ağzındaki dili düşünelim.

Ne kadar çeşit tat alabilir?

Adeta evrende ne kadar çeşit varsa o kadar..

İşte yiyeceklerin sınırsız çeşidini düşünelim.

İşte insanın sadece bir dilini lezzetlendirmek için bu kadar sınırsız nimetleri ihsan eden bu evrenin sahibi elbette insandan bir beklediği var..

O da sizin ifade ettiğiniz gibi şükür ve ibadettir.

Eğer bunu yapmaz ise insan dehsetli bir nankörlük etmiş olacağı için cezaya müstehak olur.