Bu Homosapiens var olduğu gün de böyle idi, şimdi de aynı. Sadece bize göre mutlu olmanın yöntemleri değişiyor.
En temel neden, beynin ödül mekanizması nedeniyle sürekli haz ve ödül peşinde koşması. Beynin seratonin endorfin dopamin gibi iyi hissetme hormonlarına olan arzu ve iştiyak, psikolojide mutlu olma arzusu olarak görülmekte. Henüz bebek bir gelişim cağında organizma yız. Şeker içerikli zehir yiyerek iyi hissetmeye çalışacak kadar ilkeliz.
Sürekli mutlu olmayı arzuluyor olmamızın en önemli nedeni, aslında gerçek anlamda mutlu olamıyor olmamız psikoloji açısından. Bunu nasıl basarabilecegimizi öğrenemedik
Henüz yaşamımızın merkezine GELISIM gelmedi. Hâlâ haz hedoni üzerinden mutluluk elde etmeye çalışıyoruz. Ve gerçekten tatmin, mutluluk bu yüzden elde edemiyoruz.
Gelişimden, doğru yaşamaktan bağımsız bir mutluluk sözkonusu olmayacak.
