Sandığımız kadar önemli değiliz.
İnsan doğası gereği kendini önemsiyor. Bu aslında bizim hayatta kalma isteğimizin dışavurumu. Kopernik "Evrenin merkezinde değiliz" dediğinde engizisyon mahkemeleri onu hapse mahkum etmişti. Aradan geçen zaman Kopernik'i haklı çıkardı ve milyonlarca galaksiden birinde sıradan bir yıldızın etrafında döndüğümüz anlaşıldı. Üstelik bugüne kadar bulunan bulgular insanlık tarihinin hepitopu 25-30 bin yıllık olduğunu gösteriyor. Buna rağmen insan hala kendini biricik ve özel hissetmeye devam ediyor.
Dünya'ya bir göktaşı çarpsa olacak olan biz ve yüzlerce türün yok olması olur sadece. Yerimize başka türler gelir. Bu türler de akıllı yaşam formu olmak zorunda değil. Evrim akılsızdan akıllıya giden bir sistemle işlemiyor. Evrim uyum sağlamak demek. Göktaşı çarpması sonrası Dünya'nın yeni durumuna adapte olan hayatta kalıp evrim yolculuğuna devam edecek. Bundan sonrasını tahmin etmek atmasyon olur. Koşullar pek çok farklı şekilde simüle edilebilir çünkü. Atıyorum Dünya güneş almayabilir, Atmosferin gazlarının oranı değişebilir, Dünya belki artık daimi 500 derece sıcaklıkta bir yer olabilir vb. En akıllı olan tür değil, yeni koşullara en iyi uyum sağlayan tür hayattan kalır. Bunu da kestirmek zor hatta imkansız. Bu yüzden gelecekte geçen filmler hep ilerde komik kaçmıştır. :)
