İleride insan-robot ilişkisi nasıl olacak?

Teorik olarak baktığımızda robotların yapabilecekleri şu anlık bizim elimizde gibi durmakta. Ancak kendi kendisini geliştirebilen yazılım türlerinin geliştirilmekte olduğunu biliyorum. Bu konuların büyük bir kısmının cevabını sadece zaman gösterecek gibi dursa da yakın zamanda bir felaket gerçekleşirse, bunun robot konusuyla ilgili olacağını zannetmem.

Olması gerektiği gibi olacak! Evrimin "yalancısıyım!"

Hiç bir şey olmaz. Kanıksarız. Tıpkı diğer canlıların bizleri kanıksadığı gibi. Doğa yasalarına da aykırı olmaz.

Evrim ağacının tepesindeyiz. Bitkilerin, hayvanların dili olsa da konuşsa, bizimle ilgili ne derdi acaba...

Pençe yok, kanat yok, kürk, yüzgeç, zehir, diş, sert kabuk yok yok yok...Ve tepedeler...

Ve aslında hepsi var. Her tür silah,uçak, giysi, gemi, kimyasal, delici, kesici alet, ev vb. var var var.

Tek bir şeye borçluyuz. Zekamıza... Ve sırf zekamızdan dolayı her şeyi kendimize hak görüyoruz.

Yarın bizlerden daha da gelişme ihtimali olan, yapay zeka ile kendi olağan evrimini kaçınılmaz olarak yaşayacak olan robotların durumu neden farklı olsun.

Zeka dediğimiz şey kimyasallardan oluşuyorsa, kimyasallar fizik yasalarına tabi ise ve en nihayetinde hepimizin, canlı cansız hamuru aynı ise evrimin kimyasal, biyolojik, fiziksel ilerleyişine karşı durabileceğimizi söyleten kibrimizin dayanağı ne.

Tepede olup alttaki her şeye " ben tepedeyim ve geriye kalan her şey benim için var" diyecek insan dışında bir canlı tanımadım. Robotların sınırı buraya getirecekleri kanısında değilim. Getirirlerse de bu muhtemeldir ki bizim soyumuzun, haddini bilmeyen kibrine bir tepki şeklinde olur.Evrimin yasalarına da uygundur kanısındayım. Yani korkacak bir şey yok. İş olacağına varır.Evrimin "yalancısıyım."

Aksini iddia eden, bunun hak olup olmadığını merak eden, özene bezene besleyip, sonra afiyetle yediğimiz tavuğa, danaya, süt oğlaka, buzağıya, sırf zevkimiz için genetiğini bozup kendimize mahkum ettiğimiz süs köpeğimize, akvaryum balığımıza, çorbasının tabağını 500 dolara içmek üzere soyunu tükettiğimiz çelonya midas'lara (yeşil deniz kaplumbağaları) , kestiğimiz ormanlara, zehirlediğimiz topraklara, kuruttuğumuz nehirlere, göllere, kirlettiğimiz havaya ve en korkuncu acıların en büyüğünü ve istisnasız yaşattığımız kendi soyumuza bir sorsun isterim.

Bugün kü hali ile insan mı, gelecekteki belirsiz hali ile robot mu yeğdir diye.

Bu cevap, geleceğin inşası konusunda muazzam bir fikir verecektir kanısındayım. Sınıfsız ve sömürüsüz bir dünyanın inşasında, doğayla barışık ve kendini doğanın efendisi bilen değil, sıradan bir parçası gören homo sapiens'in dışındakilerle ortaklaşa yaşadığı bir dünya...

Robotların dahi bir parçası olmaktan gurur duyacağı bir dünya. Hem de bir alt zekanın evrime aykırı olarak inşa edip, miras olarak bir üst zekaya devrettiği bir dünya.

Hiç biri gerçekleşmezse de olağan sayacağımız bir dünya.Yani korkacak bir şey yok .Evrime güvenin...