Hiçbir şey düşünmemeye çalıştığımızda da hiçbir şey düşünmemeyi düşündüğümüzü fark ederiz. Yani beynimiz hiçbir şey düşünmeden duramaz, ancak beyin ölümü gerçekleştiğinde düşünmeyiz, tıpkı nefes alıp vermeden durabilen bir akciğer olmadığı gibi düşünmeyen bir beyin de olamaz. Bu da aslında bizi kalbi durmuş fakat beyin ölümü henüz gerçekleşmemiş bir hastanın tepki veremese de yaşadıklarının farkında olup bunları hala yorumlayabildiği gerçeğine itiyor. Gerçi kalp durması sonraki beyne oksijen gitmeyeceği için 15-20 saniye sonra da beyin ölümü gerçekleşir ama yine de bu süreyi düşünerek geçiriyor olmak, bilinci kaybedene kadar düşünmekten uzak duramamak insanı korkutuyor. Beyin için düşünce varlık gibidir. Yani örneğin "evrende hiçlik diye bir şey yoktur her şey varlıktır" diye düşünürsek evrenin tanımı biraz değişir. Matematikteki sıfırın da anlamıyla oynamış olabiliriz. Hiçlik uydurulmuş bir kavram olabilir, evreni böyle algılayabiliriz. İşte böyle bir evren tanımı içinde beyin için de düşünce varlıktır eğer düşünce yoksa o da yoktur.