Kan plazma nakli genellikle aynı tür içinde yapılır, çünkü plazmanın içinde o türe özgü kan proteinleri bulunur. Bu proteinler, başka bir türün bağışıklık sistemini harekete geçirirse nakil başarısız olur. Tarih boyunca canlılar birbirlerine kan nakli yapmamıştır. Çok hücreli ve dolaşım sistemine sahip canlılarda kan ve organlar, bağışıklık açısından büyük öneme sahiptir; bu yüzden yabancı türlere ait dokulara karşı genellikle tepki oluşur. En basit örnekte bile, zararsız bir polen molekülü, daha önce bağışıklık sistemine tehdit oluşturmuş bir yapıya benziyorsa alerjik tepkiye neden olabilir.
İnsanlar arasında bile sadece uyumlu kan grupları arasında nakil yapılabiliyorken, insan-hayvan arası kan nakli çok daha karmaşıktır. Bu uygulamaya xenotransfüzyon[1] denir. Tarihsel olarak denemeleri yapılmış olsa da, güvenli ve yaygın bir tedavi yöntemi hâline gelememiştir.
Kaynaklar
- F. A. Roux, et al. (2007). Xenotransfusions, Past And Present. Xenotransplantation. doi: 10.1111/j.1399-3089.2007.00404.x. | Arşiv Bağlantısı
