Hayvanlar yavruları gözlerinin önünde parçalanırken avcılar tarafından, üzüntü veya benzeri bir hissiyat yaşar mı?

Bu biraz türe de bağlı birbirlerinin yakın akrabası olan farelerin aile ile ilgili davranışları anlamlı derecede fazla farklı olabiliyor. Genel bir cevap verirsek birkaç çocuk doğuran,(genelde 20 fazla olamaz),besleyen,emzirip birkaç aya kadar tam bakımını yapan türlerde ebevey-çocuk ilişkisi nispeten insandakilere benzer. Konu ile ilgili oldukça fazla ilginç araştırma bulunuyor (yukarıda bahsettiğim) fareler üzerinde yapılan araştırmada (ismini unuttuğum için A cinsi ve B cinsi demek zorunda kaldım) A cinsi farenin boş kafesteki serbest zamanın %45-50 kadarını eşinin yanında hiçbir şey yapmadan sadece durarak geçirmesine rağmen beyindeki mutluluk ile ilgili hormon salgılanmaktadır. B cinsi ise boş vaktinin sadece %8-12 kadarını eşi ile geçiri genellikle çiftleşme amacıyla. Aile bireyleri birbirleri ile birlikte geçirdikleri vakitle beraber birbirlerine sevgi ve bağlılık duyarlar diyebilirsin az yavru varsa ve ilgilenilmesi gerekiyorsa aralarında sevgi olur biri ölürse diğeri kesinlikle üzülür. Tabi burdaki ölüm algısı da önemli bildiğimiz kadarıyla insan ölümün tam olarak ne olduğunu ve bir gün kendisinin de öluceğini bilen tek tür. Kıyaslarsak 5 yaşındaki çocuğa annen öldü demek gibidir ölüm nedir anlamaz bu nedenle babası yada 15 yaşındaki oğlu kadar üzülmez en az onlar kadar sevmesine rağmen (en fazla annesini özler uzun zamandır görmemekten). İnsanı hayvandan ayıran şey duyguları değildir hayvanlar da rahatlıkla empati kurabilir mesela bu nedenle hayvanlara hayvan robotlara robot muamelesi yapmalıyız (ne de olsa insan da maymun kategorisine girmekte maymun da hayvan).

Bizler de kendi soyumuza sevgiyi ve üzüntüyü bilinç dışı şekilde duyumsarız (hissederiz). Ancak bilincimiz sayesinde size bu cümleyi yazıyor ve ifade ediyor ve bu durumun farkında varıp dile getirebiliyorum. Hayvanlarda da benzer bilinç dışı güdüler vardır ve bunun sebebi genlerdir. Ancak fark onlar bizim gibi bunların yeterince farkında varacak ve ifade edecek veya anlamlandıracak durumda değillerdir. Genler sayesinde bir canlı yavrusunu korup gözetir ve yine genler sayesinde yavrusuna gelen zararı duyumsar. Buna üzüntü desek de demesek de bu duyumsama ve his onlarda da oluşur ve vardır. Aksi halde zaten koruma iç güdüsü var olamazdı. Koruma olması için bu duyumsama hissinin onlarda genetik yakınlık nedeniyle oluşması gerekir. Bu duyumsamayı sağlayan şeyler ise genler arası etkileşimdir.