Genel Görelilik Teorisi, Albert Einstein tarafından 1915 yılında ortaya konan bir fizik kuramıdır. Teori, evrendeki her şeyin güçlü bir gravitasyon kaynağı etrafında nasıl hareket ettiğini ve bu hareketin zaman ve uzayı nasıl etkilediğini açıklıyor.
Teorinin temel varsayımı, uzay ve zamanın birbirinden ayrılmaz bir bütün olarak düşünülmesi gerektiğidir. Bu nedenle, uzaya müdahil olan herhangi bir nesnenin yerçekimsel etkileri, uzay ve zamanın eğrilişine yol açar. Yerçekimi, uzay ve zamanın eğrilişinin daha da büyümesine neden olur ve bu da yerçekimi kaynağına yakın olan her şeyin daha hızlı hareket etmesine neden olur.
Genel Görelilik Teorisi, Newton'un yerçekimi kanunlarından daha geniş bir açıdan güçlü bir yerçekime sahip olan sistemlerin nasıl davrandığını açıklıyor. Örneğin, teori, gök cismi merkezli sistemlerin dinamiklerini, dünya ve diğer gezegenlerin yörüngelerini ve güneş sistemi içindeki uzay araçlarının hareketini anlatır.
Ayrıca, teori, kütleli cisimlerin uzay ve zamanı eğrilediğini ve bu eğrilerin ışık yolunu nasıl değiştirdiğini de açıklar. Genel Görelilik Teorisi, uzay ve zaman arasındaki bu ilişkilerin doğal sonuçlarını açıklamak için çok sayıda deneysel ve gözlemsel veriyi destekler.
Kısaca, Genel Görelilik Teorisi, evrendeki her şeyin nasıl hareket ettiğini ve uzay ve zaman arasındaki ilişkilerin nasıl işlediğini açıklar.
