Bence ebeveyinler çocukların verdiği karar ne olursa olsun önce o kararı ve çocuğun o kararı neden verdiğini anlamaya çalışmalılar.Daha sonra ise kendi görüşlerini bildirmeliler.Eğer aynı kanaatte iseler ne âlâ.Ancak değillerse de bunu kendi aralarında medeni bir şekilde konuştuktan sonra son karar çocuğa ait olmalı diye düşünüyorum. İlkel tarım topluluklarında ailenin önemi ortaya çıkar çünkü kadın erkek fark etmeksizin herkes önemli bir iş gücüdür,yaşam mücadelesinde ön saflarda savaşan birer neferdir.Ve bu neferin muharebeyi terk etmemesi için toplum (elindeki din silahını da kullanarak) baskı yapar.Bizimki gibi uzun yıllar bu mentalite ile hayatlarını idame ettiren(genelde yakın ,orta, uzak şark dünyası) toplumların, modern ve postmodern çağda toplum ve din argümanının zayıflaması ile birlikte bir boşluğa düştüklerini düşünüyorum.Toplum bilimci değilim ve bu söylediklerim tamamen yanlış da olabilir ancak bu konudaki vizyonumun kaynağını belirtmek isterim.Bir belçikalı çocuğa, annesi şunu söylemiş:Seninle karşılaştığım için çok mutluyum! Ne kadar güzel bir cümle.Seni ben doğurdum, ben yetiştirdim , hayır böyle yapamazsın , doktor olacaksın..... diyen bir anne ile bu annenin farkı beni hayrete düşürüyor.Soru çok ucu açık bir soru olduğu için kendi düşüncelerimi bir arkadaşıma açıyormuşum gibi yazdım.Umarım saçmalamamışımdır.