Bu konuda kesin bir şey söylemek zor fakat bazı tahminlerde bulunulabilir. Günümüz şempanze ve orangutanları 9/10 saat uyurlar ve REM süreleri azdır. Günümüz primatlarının çoğu ağaç tepelerinde dal ve yapraklardan yataklar yapıp uyurlar. Ayrıca avcı tehlikesi olmayan bazı şempanzelerin yerde yattıkları da görülmüştür. Homo öncesi türlerde bipedalizm evrimleşmeye başlasa da uyumak için hala ağaç tepelerini kullandıkları için uyku sürelerinin aşağı yukarı 9/10 saat olduğu söylenebilir. Fakat homo türleriyle birlikte ağaç tepeleri (muhtemelen zorunlu olarak) terk edilmiştir. Ağaçlar yerine avcılara açık zeminde uyuyan homo türlerinin hayatları artık daha fazla tehlikedeydi, uyku süreleri buna bağlı olarak azaldı (6/7 saat) ve REM süremiz uzadı. Ayrıca homo türleri bu dönemde kesintisiz uyuyamadıkları için gün içinde kısa uykulara dalmış olabilirler. Gece olası tehlikelerden korunmak için nöbetçiler bile olabilir. Homo sapiens ve çağdaşlarıyla birlikte ateşin kontrol altına alınması, mağara ve ilkel barınaklarda uyumak, taş aletlerin gelişimi kısmen daha güvenli ve uzun uykuyu doğurmuş olabilir (6/8 saat). Daha farklı coğrafyalara göç eden sapienslerde uyku süreleri değişkenlik göstermiş olabilir. Tarım toplumlarında gece hayvanlarımıza ve ekinlerimize gelen olası saldırıları önlemek için uykularımız tekrar bölünmüş olabilir.
