Çok fazla sayılabilir.
Dramatik olarak ikna edici, üst ve alt metin olarak tutarlı ve gerçekçi tüm öykülerde zaten kötü karakterler, kendi bakış açılarına göre haklı ve mantıklı istemlerdedirler. "Kötü karakter" dediğimiz şey sadece öyküyü anlatan sanatçının hangi karakteri bize iyi, hangisini kötü olarak sunduğu ile ilgili bir şey. Godfather'da Coppola, Carleone ailesini merkeze aldığı için onlar iyidir ki aslında iyi de değiller. Bildiğiniz mafya ailesi. Barzini ailesini merkeze alsa Carleoneler kötü olurdu. Arada bir fark yok.
Tam tersini düşünmek daha da besleyici: İyi karakterlere katılmadığınız eser ve karakter düşünün. Don Carleone, manevi oğlu şarkıcı ve oyuncu Johnny Fontane'e rolü vermeyen Hollywod yapımcısına baskı yapıyor ve onu korkutmak için en sevdiği atının başını kestiriyor. Siz olsanız bunu yapar mıydınız? Sizce Tony Stark, egosu için mi İron Man oldu yoksa gerçekten insanlığa hizmet etmek için mi? Batman intikam için mi suçlu avlıyor yoksa Gotham'In iyiliği için mi? Bu karakterlerin yaptıkları toplumların iyiliğine mi çıkıyor kötülüğüne mi?
Bunlar zaten öykücülerin, bizim tartışmamızı istediği başlıklar. Bu açıdan ortada tarışılacak bir şey varsa o eserler ve karakterler dramatik olarak başarılıdır zaten. Olay bu. Derinlik bu. Thanos, Darth Vader, Ajan Smith, Joker, Freddy Kruger, hepsi kendi bakış açılarında haklılar. Onları güzel yapan bu zaten.